Het is potdikke een achtbaan geweest hier, en die gaat maar door hoor. En eigenlijk durf ik dat allemaal niet eens. Over de kop en ondersteboven en dinges.
Het Zuske ging op wereldreis zeg. Na een weekend vol met een afscheidsfeest, compleet met wereldbol-helium-ballonnen (en een klein, niet erg pedagogisch, maar hilarisch experiment met Zoon1 en helium) en een berg familie en wat litertjes wijn, brachten we haar naar Schiphol. Waar ik de ganse tijd heel cool was, totdat ze natuurlijk toch uiteindelijk echt door de douane moest en zulks, en ik daarna brullend door de gangen van 's lands grootste luchthaven liep.
Na zes en twintig uur vliegen hoorden we van de veilige aankomst, een buitenlands bier, warme temperaturen en maar liefst een hele dag tijdsverschil.
Sindsdien wensen Zuske en ik elkander op hilarische wijze natuurlijk goedemorgen en goedenavond. Ik met een koffie en zij met een borrel,en precies andersom. Gelukkig is er in deze tijden gewoon Whatsapp voor de mens. Toen ik twintig jaar geleden eens een half jaar in Italië woonde en werkte, moesten we het nog doen met luchtpost en collect call.
Wat natuurlijk super irritant zou zijn nu. Als ik bijvoorbeeld hoognodig advies nodig heb omtrent een nagellak keuze of zo. Om dan een week te moeten wachten, is behoorlijk vervelend. En collect call is ook alleen maar leuk als je bij je ouders woont met een vaste lijn, laten we wel zijn.
Ondertussen moet ik me al bijna twee weken vermaken zonder mijn trouwe Zuske aan mijn zijde. Zij zit in prachtige omgevingen
en zonsondergangen, watervallen en natuurbronnen. Ik ben deze week al vijf keer natgeregend. En ja, in vier dagen. Natuurlijk heb ik De Man en De Zonen, die zo nu en dan voor vermaak en vertier zorgen, op meer of minder positieve wijze.
Zoon2 kreeg zijn rapport, wat prachtig was. Vooral voor hem, want aangezien hij een ondernemende geest heeft, heeft hij intussen behoorlijk meer contant geld in zijn portemonnee dan ik had in mijn horeca jaren. Hij komt om in de opa's en oma's, en hoewel dat heus niet best is soms voor de tere kinderziel met gescheiden ouders, is het voor de gulzige kleine zakenman een goudmijntje.
Het lot was echter niet geheel aan zijn kant. Midden in de vakantie, kwam ik zijn kamer binnen, waar hij geheel volgens verwachting stompzinnige Youtube filmpjes aan het kijken was, en ik bracht hem een beetje verlepte appel, om aan zijn hamster te geven. HamsterB. Samen sneden wij de appel in tweeën en openden de kooi, om het beestje wat vitaminen te doen toekomen.
Ik wist het meteen zeg.
Geen geruis, gerommel en gescharrel.
'Oohh hij slaapt lekker zeg' kweelde ik.
Waarop Zoon2 direct achterdochtig naar mij omkeek.
'Normaal komt ze altijd' wist het kind.
'Ooh???' Deed ik halfbakken.
En terwijl de zoon het zaagsel en het dekentje (door oma gemaakt) een beetje wegveegde, zag ik het. En Zoon ook. En hij stortte wenend ter aarde en daarna na drie trapjes omhoog in zijn stapelbed. Zoon1 kwam ter plaatse en was lief. Ik seinde de man in, dat we een tragisch verlies aan de orde hadden, ik appte oma en zijn vader en wist mij verzekerd van maar wederom een huisdierenuitvaart. Daar wordt een moeder bedreven in hoor. De man maakte een kistje, oma kwam een schepje brengen, Zoon1 hield zijn lachen in en ik had een zeer plechtig gezicht. Zoon1 maakte nog wat ongepaste hamster-zombie grappen, maar dat had niemand door, dus daar kwamen we goed mee weg. Dat was weer dat.
Maar dat was niet alles omtrent Zoon2.
Sinds kort wil hij ook klusjes doen. Voor geld, natuurlijk. Omdat zijn broer een baantje heeft en daarmee zijn zakgeld verdubbeld, is er bij Zoon2 een grote drang naar eigen geld ontstaan.
Nu ben ik best wel conformistisch in deze, dus ik bedacht, samen met het kind, dat we misschien af en toe wel eens iets zouden kunnen bedenken waarmee hij een klein extra beetje zakgeld zou kunnen verdienen.
Ik moest ook wel, want ik zag hem ervoor aan om bij de plaatselijke kroeg te solliciteren als barman. En buiten dat dat niet helemaal past bij zijn leeftijd (10), ken ik het etablissement waar hij zou willen werken, en dat zou ik mijn ergste vijand nog niet aandoen. Laat staan mijn lieve afstammeling.
Evenwel, heeft de zoon vorige week voor twee euro ons bos opgeruimd. Gewapend met een vuilniszak en handschoentjes aan, ruimde hij al het vuilnis op dat per abuis door de wind vanuit de container was gewaaid, of misschien van die keer dat wij onze volle vuilniszak niet meteen hadden weggedaan en dat er toen een vosje uit het bos kwam en dacht dat er naast lege spaghetti pakken, appelschillen, eierschalen, chips verpakkingen,
Geïnspireerd door zijn kleine bijverdienste, wilde Zoon2 vanmiddag best wel weer wat verdienen. Samen met de Man zat ik op ons terras te genieten van een kommetje einde-middag-wijn en beloofde het kind om er eens over na te denken.
En opeens schoot mij de was te binnen.
Die verdullemse was altijd. Wij doen de was. Als in, wij wassen de vuile was. Hangen de was op. Of doen deze in de droger.
En daarna houdt feitelijk het proces voor geruime tijd op.
Zodoende staat er altijd een hoeveelheid schone was, te staan.
Heel ergerlijk, maar, voor de fulltime werkenden onder ons, weliswaar een doorn in het oog,maar ook een onoverkomelijk feit.
Totdat Zoon2 ineens wilde werken.
En toen gebeurde het vanmiddag. Voor twee euro (en, indien zeer goed uitgevoerd, drie euro), was het kind heel enthousiast, toen ik hem voorstelde dat hij de was zou vouwen.
Ik legde hem uit hoe ik de handdoeken gevouwen wil hebben, dat wel (Ik ben best wel relaxed over een hoop dingen. Vind ik zelf. Maar niet over de manier waarop de handdoeken in de kast liggen). (En hoe de vaatwasser wordt ingeruimd. En hoe ik reageer als er een insect in huis is. Als er een deur niet goed dichtzit. Als een elektrisch apparaat niet werkt. Als ik me moet haasten. Als mijn mascara in mijn oog komt. Als de koffie op is. Als er niemand in huis is om de schuld te geven van iets. Zulks.)
En hij vouwde de was.
'Mammaaaa? Van wie is deze onderbroek?'(die duidelijk te klein is voor de rest van het gezin)
'Maaaaammaaaaaaaa? Is dit een handdoek? (gaat misschien niet naar het Gymnasium) (grapje)
'Maaaaaaaaaaammmmmaaaaa? Mag ik dit shirt hebben? (beste shirt van man. Antwoord: neen)
'Hee mamma? Kijk eens, ik heb alles netjes neergelegd.'
En toen keek ik, en lagen er vier nette stapeltjes op bed. En was ik trots, en ontroerd. En drie euro armer.
En dat wilde ik mijn Zuske appen. En daar was het toen veel te vroeg in de ochtend. Maar dat komt vanzelf wel.
Maar mijn kind kan mij nu helpen, het kost wat, maar dat is het waard. Dat is het sowieso wel he.
Dat is een kommetje wijn waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten