Fijn nieuw schooljaar. Ik ben nu al moe.

Het was vakantie. Mocht het u zijn ontgaan. Nou, mij niet hoor.
Er gebeurde van alles en heel veel, en ook nog dingen. En afgelopen week was de laatste week van de honderd weken, en die hadden de Zonen besloten om hier op Het Landgoed door te brengen. Het was een vol huis, want Zoon3 (de nieuwste aanwinst, de Zoon van de man, afkomstig uit Duitsland) was hier ook, ter opluistering en vreugd van iedereen, en natuurlijk zijn vader in het bijzonder.
Zoon2 en Zoon3 zijn precies even oud en praten, kennelijk, ongeveer dezelfde taal. Dat houdt ergens in het midden tussen DuitsNederlands, NederlandsDuits,
Welke App Zullen Wir Downloaden, Wil Du Eis, Sollen We Of Het Oxboard, Wij Wollen Apfelsap, Und Chocopasta, en Gaan We Nog Schwimmen?

Kortom, enorm vermakelijk. De eerste paar dagen. Zoals eigenlijk voor elke vakantie geldt.

Maar, het belangrijkste, de Broeders kunnen het goed met elkander vinden. Zoon1 doet beduidend leuker en minder agressief tegen de Duitse versie van zijn kleine broertje dan tegen de ander, en we horen voortdurend meertalig gebulder van het lachen komen uit de spondes, dus dat is een goed teken.

Tussen alle jolijt, duinmeertjes, gehang in huis, lunches buiten de deur, heel veel bezoek, borrels en ook nog gewoon werk door, kwam de moeder van Zoon3 nog langs. Dat is dus de Exvrouw1 van de Man. En trouwens, ze zijn nog steeds getrouwd. Maar dat doet helemaal niet ter zake, want ze woont echt onwijs ver weg in Duitsland en ze zijn al vier jaar uit elkaar. Maar het is gewoon leuk om te vertellen.
En het blijkt een heel leuk type te zijn. Exvrouw1. Wij werden dikke matties onder het genot van een paar kommetjes wijn, we winkelden tesaam in De Stad, we kochten ons een tomaat-uithollert, en waren zeer in ons nopjes, kortom. Ze ging weer naar Das Vaterland en sindsdien appen we gewoon af en toe. Net als we doen met Echtgenoot1, zijn Verkering1 en hield ik van de week Zusje1 van de Zonen weer eens vast, wat een onverwacht maar fijn geluk is.
Modern Family hoor hee, hier.

En net als je dan denkt dat alles in orde is in de wereld, gingen we naar Walibi. Het goede hieraan was, is dat we gingen met Schoonzuster1 en Zwager2. Dat is niks dan gezelligheid, doorgaans. Zuster ging ook mee, natuurlijk alle Zonen en de man en ik. Voor dag en dauw was ik mijn befaamde kleffe broodjes met gebakken ei aan het maken, pakte ik heel moederlijk 23 kilo aan pakjes drinken in en een tros bananen, en gingen we op pad.
En daar gebeurde het hoor. 30 Graden, zevenenveertig achtbanen, en we zijn in allemaal geweest. Ik overleed elke keer een klein beetje. Eigenlijk ben ik helemaal geen held in dat soort dingen en dat vertelt Zoon1 mij ook de hele tijd heel graag.
'WAT? GA JIJ OOK MEE? HAHAHAHAHAHAHAHAA MOEDER! DAT KAN JIJ NIET'

Aldus geschiedde het ZEKER wel.
Met zweet tussen elke haar en angst tot in mijn nagellak, ging ik in elke dodelijke activiteit. Van puur afgrijzen moest ik vreselijk lachen, hoorde heel Biddinghuizen en omstreken mijn gegil en is de Zuster nu doof aan een oor.
Er werd een cocktailbar ontdekt door de Schone Zuster (een nuttig type in tijden van nood) en dat hielp een beetje, maar daarna volgde wederom een martelende achtbaan waarbij ik serieus dacht dat mijn laatste minuut geslagen had. Met trillende benen kwam ik er weer uit en bleek nog te leven.

Net toen ik aan het bijkomen was en eigenlijk dacht aan een verkwikkelijk zuurstofmasker, hoorde ik ijselijk gekrijs uit Zoon1 komen. Niet dat hij gelanceerd was uit het moord-apparaat, neen, hij was gestoken door een wesp. Kwam wat hem betreft op hetzelfde neer hoor.

Uiteindelijk waren we allen gesloopt, maar gelukkig. Dat wel. Er werd groots patat gegeten, er kwamen hamburgers aan te pas, de Zuster en ik dronken bij thuiskomst als uitgedroogd wat kommetjes wijn en we vielen allen in een diepe slaap vol waanzinnige dromen.

Vandaag was De Laatste Vakantie Dag. Dat hieldt voor de kinderen in dat ze helemaal niks deden, voor Zoon1 ook, maar met als klein uitstapje in daadwerkelijke zonneschijn (in plaats van de donkere krochten van zijn puberkamer), mee boodschappen doen. Wat een uitzonderlijk geval van wakkerheid leek, tot dat bleek dat het hem er alleen maar om ging dat er dikke varkenshazen-in-de-kruidenboter werden gekocht, omdat hij dat het liefste eet. En was nou eenmaal laatste vakantie dag. Dat zijn broer1 vegetarisch eet deert hem vanzelfsprekend niks.
Desalniettemin was het een lekker en gezellig laatste maal. Ook al wil Zoon3 dat alle wespen gered worden, maar gilt hij rennend weg van tafel bij elke zoem, zeurde Zoon1 over het gebrek aan pepersaus en at Zoon2 zogenaamd lekker zijn kabeljauw burger op, met een schuin oog naar het sappige vleesch kijkend.
De man en ik waren uitgeput. Want besloten vanmiddag een nieuwe kast in de woonkamer te zetten. Een erfenis van Buurvrouw1 die ons heeft verlaten op het landgoed, om naar een echt huis te gaan, met trappen en kamers en alles. Heel fijn voor haar, maar erg jammer voor ons. Behalve dan van de kast. Wij blijken samen 843 boeken te hebben, die ik vandaag twee keer in mijn handen heb gehad. En alsof dat nog niet alles was, komt Buurvrouw1 vanavond niet langslopen met diverse onzin, gelach, haar vier kinderen en voor een klein kommetje wijn aan onze tafel. Dan neem ik die van haar maar.
Fijn nieuw schooljaar allemaal hoor. Ik ben nu al moe.