Het is Groots, volwassen en er was bier.

De dag die je wist dat zou komen. Er moet volwassen geworden worden. Kennelijk.
Ik denk niet dat iemand daar ooit op zit te wachten, en ik al helemaal niet, maar het is onvermijdelijk.
Over anderhalve maand word ik 37 begin dertig, en dat vierde ik reeds, door een bijzonder a-typische activiteit. Ik ging tuinieren.

Vriendin1 weet nogal veel van mijn natuurlijke afkeer van tuinieren en toen ik wat op Facebook zette over deze aangelegenheid, waarop zij zeer gepast reageerde met: 'MET JE HANDEN IN DE AARDE?' moest ik dan ook onbedaarlijk lachen in mijn eentje. Ook heel volwassen ja.

Ik woon nu ruim een half jaar in mijn eigen huiske, en afgelopen zomer was ik helegaar niet bezig met mijn terraske. Ik was al blij dat mijn eigen tuinbankje er stond, dat ik een tuintafel van mijn lieve buren kreeg, waarop ik veel wijn serveerde aan mijn Vriendinnen en er stonden zo wat bakken met her en der wat uitgebloeid groensel, die mijn voorgangster had achtergelaten. Deze herfst en winter deed ik al helemaal niet aan iets van verzorging aan de buitenkant van het huis, en mijn tuin-achtige veranderde voortdurend van Tokkie-tuin vol met vuilniszakken, tassen met lege flessen en een omgewaaide parasol, tot een soort van opgeruimd geheel, met nog steeds een omgewaaide parasol.

Tot ik vorige week stond te kletsen met mijn buurman, en zo eens bekeek hoe hij allerhande schattige bloemetjes aan het planten was op hun alleraardigste leuke terraske. Ik beclompimenteerde de man met zijn vlijt, en kreeg een inval. Ik wilde ook een leuk tuintje!
De daad bij het woord voegend, rende ik direct naar buiten naar mijn favo bloemenwinkeltje en kocht mij een heuze tree met viooltjes, alsmede een rieten bakje met daarin ook voornoemde blommekes. Het blijft hier Het Naburige Dorp he, ik pas me aan. Een rieten bakje it is.
Dit alles zeulde ik naar mijn huiske, en rende wederom naar beneden om een zak potgrond te kopen. En vond daarnaast een bakje met ook alweer viooltjes, in een lila bakje, voor ongeveer 1/4 van de prijs van het rieten mandje. (De woorden 'ik' en 'potgrond' in één zin.....OMG).

En daar ging ik zeg. Ik leende een schepje en harkje, en ging als een malle aan de slag. Hophop, sjouwen met bakken, aarde gietend, bloemetjes plantend. Ik vroeg de buurman nog even voor de zekerheid iets over de manier waarop ik de bloemen moest planten en hij rolde helemaal niet onopvallend met zijn ogen. Volgens mij hoorde ik daarna het ganse gezin hard lachen, maar dat kan ik me verbeeld hebben natuurlijk.

En nu heb ik mij daar een tuintje! Ik deed dingen met aarde en met een hark, ik was ook doende met onkruid en ik zette een roos vast met een stokje en zo, heel professioneel. De buurman is trots op mij, de AanstaandeAanstaande is trots op mij en Zoon1 keek met een half oog van zijn telefoon op. Wat een half oog meer is dan normaal. Oh wat voelde ik mij volwassen zeg. Ik lijk bijna mijn moeder. Wat eens tijd zou worden he, aangezien ik toch ook al tien jaar een moeder ben.

En het bijzondere was, dat mijn Zuske ook al volwassen werd zeg. Nu is zij altijd al iets meer de fatsoenlijke en verstandige kant van ons twee, maar ook zij had een Grote Mensen Moment gaande.
Ze kocht een fiets. Een verstandige fiets. Een degelijke. In een niet-kleur en met versnellingen en zo. In onze familie-app-groep werd de foto getoond, met de woorden: 'Mijn jeugd is voorbij'. Waarom ik ook alweer hard moest lachen he. En heus waar, ze vertrouwde me toe, dat ze toen ze van de stad naar mijn Dorp fietste, was ze eigenlijk wel blijer geweest van gewoon een opoe-fiets waar wij bij zweren al ons leven lang die ik ook befiets dan van het deugdelijke rijwiel waar ze nu op rijdt. Maar alla, soms zijn dingen gewoon verstandiger. En Volwassen. Vooral ook omdat het arme kind steeds maar naar mijn Dorp moet fietsen. Iets met een koelkast vol wijn en zo.

Maar, er was gelukkig ook nogal veel van mijn normale waanzin gaande hoor. Ik kocht mij een paar geile rode pumps, die natuurlijk voor geen meter zitten, maar echt fabulous staan, ik heb de meneer van mijn favoriete winkel dusdanig gestalked, dat hij speciaal voor mij open ging, terwijl ze eigenlijk gesloten waren, en kocht mij een aantal prachtig lelijke vazen, een jaren '50 kastje en nog zowat dingen die mensen meestal heel stom vinden. Gelukkiger krijg je me niet he.

Oh. Behalve dan zaterdagavond, toen er Feest was. Mijn verse schone vader werd 75 jaar en dat was nogal leuk. Er was een biertap, er waren heel veel leuke mensen, er was mijn nieuwe nichtje en mijn verse schone moeder die nog harder kan lachen dan ik. In mijn nopjes was ik hoor. En gisteren was er feest in mijn favo kroeg. Van 't ene feest in 't andere. Kan ik best hebben.
Dat volwassenigheid stelden Zuske en ik gisteren heel even uit. Morgen weer een dag he.
Oh maar Zoon1 had weer een rapport om van te huilen zo mooi, zag ik vandaag. En Zoon2 had 9x gescoord met voetbal zo vernam ik van hem. Hoe Groots wil je het hebben denk ik dan.