Dat zijn de dingen. En eentje in mijn eentje.

Een jaar of vier geleden, schreef ik een stukske over al mijn verhuizingen in mijn leven. En dat het huis hier in Het Dorp, Huis7 is. Dat er vermoedelijk niet snel een Huis8 zou komen, om meerdere redenen, waarvan de voornaamste was, dat we hier nu eenmaal gelukkig ende blij waren. En dat ik het de Zonen niet wilde aandoen om wederom ergens anders te moeten wonen. En omdat ik HELEMAAL niet van verhuizen houd.
Het kan verkeren.
Want ik krijg overmorgen de sleutel van mijn Huis8.
Echtgenoot en ik hebben samen drie huizen gehad, in twaalf jaar tijd. En nu heb ik er straks eentje in mijn eentje.
Eén keer eerder heb ik alleen gewoond, en dat was een kamer, met een roze muur en een gedeelde douche en keuken.
En nu ga ik wonen in een heus appartement, met een eigen keuken en twee wc's en meerdere slaapkamers.
Ik sluit in het geheel niet uit dat ook hier een roze muur in gaat komen, dat niet, ook al ben ik inmiddels natuurlijk volwassen en alles.

En ik ga er ook niet echt in mijn eentje wonen, want ik neem Zoon1+2 parttime mee. Zoon1 wil graag een rode muur in zijn kamer en Zoon2 wil graag een regenboogkamer, dus of ik even 10 kleuren verf wil aanschaffen, zo verzocht het kind me. We gaan het hartstikke leuk maken met ons drietjes. Behalve dan de dagen dat ze er niet zijn. En ik er alleen zit. En dat gaat heel anders zijn, dan nu een avondje alleen thuis. Want dan liggen ze altijd gewoon boven in bed. En komt altijd de Echtgenoot wel weer thuis, na 1 of meerdere dagen. Straks niet. Straks komt er potdikke helemaal niemand thuis. En kan ik helemaal niet even kletsen met de man, die ook al woont hij beneden hier, gewoon koffie met me drinkt als we samen thuis zijn.
Potdikke.
Alleenstaande moeder. Zo had ik het niet bedacht.

'Doet dat het een beetje op Tinder?' Zo lachtten Vriendin1 en ik er maar om. Zitten in zelfde schuitje. En drinken dan ook veel wijn samen. Nu heeft zij dan wel een Verkering1, maar woont wel ook alleen met haar Zoon1. En wij hadden het erover, dat dat eigenlijk helegaar niet leuk is.
Natuurlijk is het wel fijn om af en toe meer vrije tijd te hebben dan je ooit zou hebben en ik in mijn geval al tien jaar niet heb, maar dat weegt absoluut niet op tegen de voordelen van een Gezin.

Omdat de Echtgenoot en ik al geruime tijd inmiddels ons leven vrij apart leven, en meestal maar 1 keer per week samen met de kinderen eten, ben ik al een beetje gewend geraakt aan een semi-alleenstaand-ouderschap. Breng ze meestal alleen naar school, alleen naar bed en schotel ze eten voor, dat ik vervolgens alleen lekker vind.
Het voordeel is dat er ook geen ruzie is over zaken. Want je bepaalt het lekker alleen allemaal. Alles op mijn manier. En alles op zijn manier. En van de lollige dingen maak ik foto's of stuur ik appjes. En andersom ook. Maar dat is toch anders.

Het zal wel wennen, want zo gaat dat met dingen. Had immers ook niet gedacht dat ik het uiteindelijk zo fijn zou vinden in Het Dorp dat ik er eigenlijk niet meer weg wil. Of dat kamperen leuk is. Dat ik laatst helemaal uit mezelf tuinbonen ging koken. Zelfs volwassenheid went.

Verder is er natuurlijk ook nog meer leuks en positiefs en alles, want behalve dat er de afgelopen dagen vooral gezweet is, waren er hele leuke avonden met de Vriendinnen, ging Vriendin2 op vakantie en vergat haar halve huisraad waar ik erg om moest lachen, zaten wij dagen achter elkaar bij het duinmeertje hier in de buurt en zat ik veelvuldig op terrassen met Zuske. Er waren twee barbequefeestjes, zijn Zoon1+2 reeds bruin in de nekjes en sproetig op de neusjes en kreeg ik net een heleboel verhuisdozen aangeboden, wat heel lief is. Vond ik op een nacht Zoon2 in zijn blootje in mijn bed, waar ik erg gelukkig van word en ging ik vanavond samen met Zoon1 een heel stuk wandelen en een ijsje eten.
Dat zijn de dingen he.
Die gaan in elk geval niet veranderen.
Als alleenstaande moeder. In een nieuw huis.
En gelukkig is er altijd wijn. En ik ga boven de supermarkt wonen!!