Eerder die dag plaste Zoon2 in de speelgoedwinkel per ongeluk in zijn broek, waardoor er op de vloerbedekking in de winkel een duidelijk zichtbare natte plek zat. Wat Zoon1 nogal hard aan mij kwam vertellen. En Zoon2 liep daardoor wijdbeens en druppelend het pand door, waardoor er misschien nog wel wat plekjes op de vloer zaten. 'Oh. Eh. Heeft u een dweiltje of zo?' Vroeg ik niet heel overtuigend aan de meneer bij de kassa. Die het gelukkig allemaal soepel opnam. Wat me bijzonder meeviel, voor een deugdelijke winkel hier in Het Dorp.
Nog iets eerder die middag was ik bij de Apotheek omdat Z2 vanwege een verwijderde teek een antibioticakuurtje kreeg. Ik ging naar binnen en liet Z1+2 en Hond1 buiten wachten. Anderhalve minuut stond ik rustig een beetje naar anti-rimpelcremes te kijken, tot ik een klap hoorde en er een danig mopperende mevrouw binnenkwam. Het bleek dat Z2 de deur met de automatische knop open had gedaan, waardoor de deurpost nogal hard tegen haar aan was gekomen. 'Tssk tsssk' keek ze mij aan alsof ik zijn moeder was die beter had moeten opletten. Ik keek onschuldig rond want zij had geen bewijs dat ik de moeder was immers.
Tot er een gebrul klonk en Zoon2 bloedend binnenkwam want hij was kennelijk gevallen. Op zijn reeds zere knie. Bloed drupte in het rond, en omdat hij 'mammmiiieiiiieee' riep, tegen mij, werd ik meteen ontmaskerd natuurlijk door de boze mevrouw.
Gedoe alom. Paniek, alarm, bloed.
Dus ik kocht direct een pakje Mickey Mouse pleisters, om het kind te beplakken en depte zo'n beetje het bloed van de vloer. Intussen hoorde ik buiten Zoon1 tegen Hond1 mekkeren, bleek er een misverstand over het gewicht van Zoon2 en kwam er een oud mevrouwtje naar mij toe om me te vertellen dat ik 'eeeenige kinderen' had zeg. Ik lachte besmuikt tegen de boze mevrouw en kletste zo'n beetje met de lieve mevrouw over mijn Zonen.
Toen we na drie kwartier weer buiten stonden konden we eindelijk naar huis, terwijl Zoon1 jammerde dat hij zo'n dorst had, Zoon2 dat hij zo'n pijn had en Hond1 plaste net niet tegen een heel dure auto.
Die avond had ik het met de Vriendinnen over onze jeugdzonden en we bescheurden ons om de mooie verhalen van Vriendin1+2 en ik knapte danig op.
En Zaterdag. Was een mooie dag. Mijn Nicht1 ging trouwen met hare liefde, mijn nu-Neef1. En dat was zo mooi. Met haar pappa die haar naar haar aanstaande man bracht, en haar lieve kleine kindjes erbij, en alle familie. Ja, ik vind trouwen zo mooi. En ze waren zo lief tegen elkaar met mooie woorden en ze zag er ongelooflijk goed uit, terwijl ze notabene zes weken geleden een baby heeft gebaard. Ik ben wel blij dat we dezelfde genen hebben zeg.
Het was zalig, ik heb gelachen en ook een beetje net gedaan alsof ik niet moest huilen en er was een meneer die steeds wijntjes bracht en er was een meneer die de taart met een schep aan gort hatselde en ik kiepte bijna mijn oma uit haar rolstoel.
De heenreis was ik ouderwetsch met Zuske en mijn ouders, zonder man en kinderen en we hadden een uitje zeg, ik was zeer in mijn nopjes. Er was wel een klein dingetje met treinkaartjes en korting en gratis en eerste klas reizen en dat het allemaal niet klopte en dat de conducteur meneer het ook niet meer snapte en ik moest eigenlijk heel hard lachen maar dat mocht niet van mijn zusje.
En zondag was er verjaardag van Dochter2 van VriendinT en dat was uitermate gezellig met taart en wijn en Hond3 en toen we 's avonds eenmaal thuis waren, was ik best moe.
Besloten Echtgenoot en ik fijn tv te kijken. Maar het geluid deed het niet. En toen keken we toch, wat eigenlijk best rustgevend was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten