maandag 11 februari 2013

Dat geeft toch te denken.

Welja, dat is mij daar wat met die Paus en al. Persoonlijk vind ik het maar een sujet dat mij maar matig kan bekoren, maar dat geldt denk ik voor elke paus wel, gezien mijn niet bepaald gelovige aard, maar deze maakt het toch wel al te bont, vind ik.
Wat een halve gare, zou ik zeggen. Met zijn uitspraken over homo's, abortus, euthanasie. Dat loopt daar in een jurk met zijn rode schoenkes en heeft zo belachelijk veel macht en volgers, dat hij toch waarlijk wel wat beter zou kunnen nadenken voor je dingen de wereld in roept, waarvan je weet dat mensen dat dan geloven en willen aanhangen, alleen maar omdat je potdorie 'Plaatsbekleder van Jezus Christus op Aarde' wordt genoemd.
Die kerel is 85, kijkt bepaald wazig uit zijn ogen en het zou me niks verbazen als hij helegaar niks snapt van wat er nu werkelijk gaande is in de wereld, omdat hij stiekem alleen maar denkt aan de dag dat hij eindelijk met zijn pantoffels in een luie stoel kan gaan zitten, met een puzzel van 1000 stukjes en een beker warme melk in zijn knuistjes. Maar nu heeft hij er dan geen zin meer aan, en gooit het bijltje er bij neer. In tegenstelling tot zijn voorganger, leerde Wikipedia mij, die ook eventjes heeft overwogen om voor zijn dood uit zijn functie te stappen, maar hij vond dat 'lijden bij het leven hoort' en om die reden zat de ganse katholieke wereld met een paus die op apengapen lag, tot hij dan uiteindelijk maar het loodje legde. Wat dat betreft is meneer Benedictus dus wel iets moderner, met zijn besluit om zijn mijter aan de wilgen te hangen.

Jaaa. Ik vind er wat van.

Maar. Toen kreeg ik gisteren zo iets moois, namelijk het boek: 'voor 't jonge volkje' wat bol staat van de christelijkheden en gelovigheden en moraal en anderszins akeligs. Zalig hoor. Ik las Zoon1 een prachtig rijmpje voor, waar hij, godzijdank, mhhiihihihi enorm om moest lachen. En dat wil ik u toch niet onthouden.
Want naast alle onzin en akeligheid, geschreven, heel waarschijnlijk, door enorme Paus-aanhangers, is het prachtig en blijkt eruit dat het maar goed is dat we niet in 1880 leven, waar het vandaan komt. (Tijdens Paus Leo, de oudste paus in de geschiedenis, met 93 jaar) Het gaat over hoop, geloof en natuurlijk een lekkere portie ziekte, armoe en ellende. Precies zoals dn Paus het graag ziet, dunkt mij, gezien zijn vrolijke opvattingen.

Tadaa:

Hij was zo arm; hij was zo koud;
Hij was zo slecht gekleed;
Hij had geen eten in zijn lijf;
Hij droeg zo zwaar een leed

Zijn moeder was een weduwvrouw,
Die bitter armoe lee;
Haar man ging heen en keerde nooit;
Hij vond zijn graf in zee.

Vier kind'ren had onze arme vrouw;
Ze zwoegde dag en nacht,
maar och, de taak was veel te zwaar
Voor zwakke vrouwenkracht.

In 't einde viel zij afgesloofd
En krank op 't ziekbed neer;
Ze wou wel werken, altijd door,
Maar och, ze kon niet meer

Zo ging een dag, zo kwam een dag;
Maar uitkomst bracht er geen;
De lombard kreeg haar laatste goed,
Zo vlood een maand daar heen.

(...)

Geene uitkomst kwam. Maar in een nacht
Dacht Jan, haar oudste kind,
Een knaapje van pas zeven jaar,
Door moeder zeer bemind:

(...)

Als ik nu eens een briefje schreef
Aan onze lieve heer,
Wie weet, zond Hij dan niet terstond,
Een vriend'lijke engel neer!

Hij schreef een brief, een lange brief,
Aan Onze Lieve Heer,
Verteld werd alles, haarfijn en
In 't eind wist hij niets meer.

Het stuk papier werd dichtgedaan
't Adres ging er vlug op.
En voort ging het, vol van moed,
De straat op in galop.

(...)

Ach, wat een zaligheid he.

Nu, en toen.... kunt u zelf wel bedenken dat er natuurlijk niks van De Lieve Heer aan kwam zetten, maar wel een vrindelijke meneer van het postkantoor, dat het briefje las en mandenvol eten en lappen en kruiken vol wijn, schat ik zo in, naar de zielige mevrouw met haar vier kind'ren bracht.
De kleine Jan was verrukt zeg, en moeder ook allicht. Ik denk zelfs dat zij later met de meneer van bil is gedaan en er nog even een kinder of twaalf bijbaarde, zoals dat toen ging. En dat had heus niks met een god of iets te maken, maar meer het het feit dat er toen nog geen condooms en al bestonden, wat die verdullemse Paus dus 133 jaar later nog steeds een goed idee vond. Dat geeft toch te denken.

2 opmerkingen: