Gehakte ballen met jus.

Nou zeg, zat ik er net hèlemaal in, is het alweer afgelopen.
Ja, dit zou zomaar helemaal een enorm diepzinnig intro kunnen zijn he, een kijkje in mijn ziel en alles.
Welnu, daar zit u gans niet op te wachten denk ik zo. Of wel, maar alla, er zit heus nog meer in mij dan wijn en nieuwe schoenen hoor hee.

De jaren '50 dus kennelijk. Want alla, daar had ik het over. 'Moeder, ik wil bij de Revue', dus. Ach, wat een fijne, fijne serie.

Toevallig zag ik alles vanaf de eerste aflevering, wat vaak niet zo is, meestal wegens verregaande slordigheid en/of vergeetachtigheid, maar dit keer ging het goed.
Oh en ik hou ervan zeg. Ach, de jaren '50, als er toch een tijdmasjien zou zijn, dan ging ik gerust even terug zeg. Huppetekee, zo de prachtige oude straten van Haarlem in, of ons eigen Dorp, waar het huis waarin ik nu woon nog niet eens bestond toen.

Mijn ouders zijn geboren begin jaren '50 en het was heus allemaal ook toestand en armoede en gedoe en gezondheidsellende en alles, maar toch ook allemaal zo fijn eenvoudig, in vergelijking met nu he, denk ik zo. Als vrouw gewoon een beetje de was doen he, baby's krijgen en verzorgen en dan mekkeren over carrierekansen maar dat dan eigenlijk wel een beetje lastig vinden met al je kroost er nog bij en de stoelen die je nog moet waxen en alles. In feite dus waarlijk niet zo heel anders als nu, maar dan zonder die stoelen natuurlijk. Ik zie me al gaan zeg.

Als je dan lelijk was en niet zo gezellig, als meisje, dan trouwde je gewoon niet. Vonden ze heel normaal hoor. Feitelijk is dat het ook, hahaha. Was je mooi en hield je wel van een borreltje, dan piktje je zo hier of daar wel d'een of d'andere scharrel op, en dan ging je daarmee verkeren. Vond je elkander na verloop van tijd niet meer zo enorm leuk of was je het gewoon zat, dan had je denk ik wel pech, maar aan de andere kant was een huwelijk in die tijd ook gewoon wat simpeler, schat ik zo in. Man werkte, vrouw zorgde voor huis en haard en kwam er ergens een kink in de kabel vanwege omdat die man dan weer zo nodig de hele tijd in de kroeg ging hangen, dan waste je gewoon een maand zijn sokken niet en verving je zijn warme prak in de avond gewoon stelselmatig voor een bammetje met smeerworst. Leerde hij van, niks meer aan het handje.
En anders ging je gewoon een beetje zitten snikken in je geborduurde zakdoek en baarde nog eens een kind of wat, of stofte nog eens flink het huis af.

Ja, niet ideaal allemaal, maar ergens ook wel zo overzichtelijk. Die mannen moesten gewoon de hele tijd werken en 's avonds luisterden ze naar de radio om vervolgens in de echtelijke sponde maar weer eens een baby te maken, of gewoon te gaan slapen in een flanellen pyjama. Niks niet zaniken over een Ipad of de hele tijd maar willen kitesurfen of diepzeeduiken. Gewoon, de krant lezen, gehakte ballen met jus eten en een beetje een leuke vrouw aan de arm, als je een avondje naar de Revue ging.

En roken he, oh wat rookte iedereen toen zeg. Dat is toch heerlijk, geen gezeur over stinken of ongezond, gewoon hopla, te pas en te onpas opsteken. Koste ook geen drol natuurlijk toen. En overal en altijd een borreltje bij. Helemaal niet problematisch allemaal, gewoon na de koffie een lekker portje inschenken en je kan de dag weer aan.
En dat alles in geweldige outfits. Fraaie jurkjes, mooie hakken, leuke jassen, kleine tasjes en coole auto's.

En jaaa, blablaaa, kansen, ontwikkeling, gezondheid, rechten voor vrouw, allemaal belangrijk. Tuurlijk, maar ergens in mij zit een oud mannetje op een bankje die het vroeger allemaal beter vond.

Ik heb het altijd gehad. Vroeger keek ik met mijn moeder en Zuske naar Het Kleine Huis Op De Prairie. AAAACH, het sentiment. Als ik de kans krijg, kijk ik het nog steeds. En dat was niet jaren '50 he, dat was echt eind 19e eeuw of iets. En dat is dan niet een tijd waar ik heen zou vlieden middels mijn tijdmasjien, want, horror hel, de wc bestond bijkans niet eens. En lekker eten ook niet. En laat staan een fraaie stofzuiger. En 19 kinderen krijgen was ook maar normaal. En er dan ook nog 6 verliezen. Nee, dat wil ik dan weer niet. Maar het intrigeert me zo. De prettige simpelheid van het bestaan. Je zorgen maken over dat je een klasgenootje minder prettig aangekeken had, je ulevellen niet met haar gedeeld had, en dat zij nu op een boomstam in de kreek zit te staren en dat je dan erheen gaat en een arm om haar heendoet en vervolgens ben je BFF's en huppel je in je lange rokken gewoon samen door het veld, in plaats van alleen. En als iemand op school dan lelijk doet omdat haar vader minder kolen verkoopt dan die van een ander, dan kijk je die vermanend aan en alles is weer koek en ei. Niks nie Facebookmoord. Niks nie 'haters' op Twitter.

Dat is toch mooi, mensen. En als dan je ouders oud werden en niet meer op het land konden werken of de houten vloer tot pulp vegen, dan nam je dat gewoon over en ook gewoon iedereen bij je in huis of in de schuur. Niet in een verzorgingshuis stoppen en vervolgens nooit meer op bezoek gaan he. En ze laten wassen door een of andere halve gare die het teveel moeite vindt om warm water op een washandje te doen.

Ja, zo heb ik een mening over sommige dingen hoor.

En vanavond zag ik zo de laatste aflevering van het Revue Program. Verwerpelijke programma's als 'Help mijn man is klussert' die draaien gerust jarenlang door, maar zo'n prachtige serie is dan maar 8 afleveringen of iets. En ik blijk bepaald niet de enige te zijn, die het zo mooi vindt. Dat stemt me dan wel gerust, dat het zo populair is, ook onder jongeren. Dus ik stel voor dat we allemaal leuk een jaar of 60 terug in de tijd gaan, gewoon voor de lol eens kijken hoe leuk dat zou zijn.

Natuurlijk houd ik Zoon2 gewoon op de opvang, want ook al was dat toen ook niet echt aan de orde, je moet de realiteit niet uit het oog verliezen natuurlijk. Facebook zal ik ook niet opgeven. Maar ik zal Echtgenoot melden dat we vanaf nu veel gehakte ballen zullen eten, dat hij zijn sokken maar goed in de gaten moet houden en dat ik rap een avondje naar de Revue wil.