Over vier maanden rijk en beroemd

Het houdt niet op hoor, hier. Zit u klaar voor wat nieuwe avonturen? Want die heb ik, jaahaa, die heb ik.

En och, het begon zo mooi. Net als de lente. Haha. Haha.
Anywho, zaterdag vierde ik mijn verjaardag met Vriendin1+3 en Zuske en Vriendin T. Vriendin 2 werd zeer gemist, maar we hebben gewoon haar drankjes opgedronken hoor.

Ik maakte cocktails. Voor de feestelijkheid en alles:

Heel professioneel ja. Het was rode wodka, jus d'orange en seven-up. Maar dat is geheim.
Waar ik vooral heel blijde mee was, was het suikerrandje. Ah mensch, ik had wel 17 glazen willen maken, zo leuk vond ik het suikerrandje.

Ik kreeg heul erg leuke cadeaus, onder andere mijn al jaren o zo gewilde roze-met-gouden vaas van Ikea. Die heus iedereen al heeft, maar ik toevallig nog niet want ik wil die al zo lang, maar steeds is die dan weg of ik vergeet het of had even geen geld of blabla. Maar de vriendinnen kochten het voor me, tesaam met een enorme bos prachtige lelies. En die staat toch zo mooi in mijn huis, ach, ik kan er steeds wel naar kijken. Dat treft, want hij springt nogal in het oog. Kijk:

Nou en dat was leuk! Wij dronken zo een paar dozen flessen wijn en aten hapjes en om een uur of twee in den nacht ging ik bepaald olijk en tevree te bedde.

Op moederdag kreeg ik prachtige knutselwerken, een ochtend uitslapen en ontbijt op bed, waarna we Zoon2 gingen halen die de nacht bij opa en oma had doorgebracht. Het was een ontroerend weerzien, behalve dan dat hij liever bij opa en oma was gebleven.

En zo kabbelde de week de maandag daarna verder. En toen was het vandaag. Zoon1 had schoolreisje. Dus ik stond voor dag en dauw op om broodjes te smeren en koekjes in te pakken en in de krochten van ons huis een regenbroek te zoeken. Onverrichterzake kwam ik weer boven, maar ik had wel een 3 maten te klein regenjasje. Die stopte ik in de tas en kon het kind met een gerust hart de hele dag op pad sturen. Ja, ik ben een heel lieve moeder.

Zo fietste ik verder naar mijn werk. En ik heb misschien wel eens laten vallen dat ik nogal ver van mijn werk woon. Zo'n 138 kilometer. Na 38 kilometer voelde ik opeens een soort 'hots hots hots' in mijn fiets. Ik slingerde zo wat verder, hobbelde alsof ik op een grintpad fietste en concludeerde een lekke band. Nu, ik had kunnen gaan krijsen, wat ik zelf niet vreemd had gevonden, maar, de zon scheen en ik was vlak bij mijn ouderkes. Dus ik liep een klein stukje en belde bij mijn moederke aan die uit de goedheid harer hart, mij de vouwfiets van mijn vader te leen aanbood. Hij is nogal zuinig op zijn vouwfiets, maar hij was aan het werk, en kon dientengevolge mij niet tegenhouden. Ik slingerde me op de fiets, stortte bijna ter aarde en mijn moeder zette het zadel wat lager. Toen fietste ik heus heel soepel weg.
Nu was het geval, dat ik vandaag een nogal kort rokje aan had, wat ik best kan hebben hoor, maar op zo'n gek fietsje, met een hoog zadel, een raar klein stuurtje en kleine kinderwielen, zat ik er bijkans in mijn ondergoed op. Dat had ik pas door toen er 4 auto's naar mij toeterden met grijnzende mannen erin. Nou, ik liet mij heus niet uit het veld slaan.
Daarbij had ik geen keus.

En zo kwam ik op mijn werk, een weinig uitgeput van de reis.

Ik nam koffie, kletste bij met de collega's en kwam te weten dat er gisteren allerlei akeligheden waren voorgevallen. (Okee, dat wist ik gisteren al, maar voor de continuiteit in dit stukske past het wel lekker zo). Vandaag dus.
En nu is potdorie de hele boel alweer warrig. Vandaag, gisteren, anyway, al mijn collega's worden ontslagen.

Ik wist officieel nog van niks, want ik was namelijk niet uitgenodigd voor het gesprek wat gisteren had plaatsgevonden.
Maar, ik had vandaag een afspraak. Waar ik echt heel blijmoedig naar toe ging, u snapt.
Dn Baas had maar liefst 'een kwartiertje de tijd voor me' ik citeer dit letterlijk.
Dus ja, hoe erg kan het zijn?

Nououou. Over 4 maanden zal ik geen baan meer hebben. He, lekker. Daar knapt een mens van op.
Dus ik zei: nu, dat is gdvrrrdmm lekker, ik heb Zoon1+2, Huis1+2 en potdorie ook nog Cavia1+2. Hoe denken wij dit te gaan financieren? Hm? HMMMM??

Okee, dat zei ik niet.
Ik zei: Oh.

En verliet het pand.

Dus nu heb ik een plan bedacht. Ik had al een plan, namelijk dat ik bij deze ongelooflijk horkerige werkgever weg zou gaan, als ik later rijk en beroemd zou zijn. Dat plan heb ik aanzienlijk aangepast. Ik moet namelijk niet later, maar zo snel mogelijk rijk en beroemd zijn. En daar heb ik u voor nodig.
Ik heb namelijk bedacht, dat ik zo snel mogelijk heel veel volgers op dit blog moet hebben. Als het u welbevindt. Nu heb ik er namelijk 19, wat echt heel leuk is, maar ik wil er 1000. Duizend, mensen. Zodat iieiiiiidereen weet dat ik degene ben die in een week van 19 naar 1000 volgers ging. En dan kom ik in de krant en alles en op tv en alles en dan wil Matthijs van Nieuwkerk van me weten hoe dat toch zo gekomen is en dan vraag ik in mijn kleedkamer alleen maar om gouden M&M's , ook al bestaan die niet.
En dan zal ik het geheime ingredient van mijn cocktail onthullen.
Oh.

En nu ja. Mocht dit nu niet gebeuren.. nou ja, dan moet ik heel rap wat anders gaan bedenken. En om de creativiteit wat op te krikken ga ik nu een wijntje inschenken.

Want dat verdien ik sowieso wel. Ik heb namelijk net ook nog even 25 traktaties gemaakt omdat Zoon1 morgen officieel afscheid neemt in zijn klas.
Ja, we maken wat mee hier.

edit:
Hoe word ik volger van een blog?

Je kunt op verschillende manieren volger van een blog worden. Een van de makkelijkste manieren is een blog bezoeken waaraan de widget Volgen is toegevoegd en onder de widget 'Volgers' op de link 'Deze blog volgen' te klikken.

Er wordt dan een pop-upvenster geopend, waarin je kunt kiezen of je de blog openbaar of anoniem wilt volgen:

Selecteer hoe je de blog wilt volgen en klik op de oranje knop 'Volgen'. Zo simpel is het: je bent nu een volger van de blog. Als je ervoor hebt gekozen de blog openbaar te volgen, wordt je profielafbeelding weergegeven op de blog