Afstrepen maar

Toen namen Echtgenoot en ik er zo eens een mandarijn bij, een bekertje water en de ingepakte spuit. Openden de spuit en het pakje met de naald, zetten de boel op elkaar en bekeken zo eens het osbcure ding. Een spuit met een naald in mijn hand en ik voelde me direct Christiane F op het station met een bleek gezicht en een vriendje die Detlef heet. boek al 5 keer gelezen, kan best nog een keer eigenlijk
Maar neen, het was om te oefenen, om mijzelve elke week te kunnen beprikken met mijn nieuwste vloeibare vriend, B12. Mandarijnen zijn zeer geschikt om op te oefenen schijnt, met zelfde dikte en structuur als huid enzo. Ik vind toch dat mijn been er wat leuker uitziet dan mandarijn, gelukkig, maar ik vond het best. Ik wilde eigenlijk oefenen op Echtgenoot, maar die vond dat slecht idee.

Van de B12 ga ik energie krijgen en mooier haar en geeneen pijntje en inmiddels heb ik zulke hoge verwachtingen dat ik verwacht over een paar weken wakker te worden met cup C en lange zwarte krullen op mijn hoofd, een lief klein wipneusje en voeten in maat 37. Ben benieuwd.

De energie heb ik hoe dan ook wel nodig, want het zijn hier tijijijden, allemachtig.
Natuurlijk was ik van de week maar weer eens bij de huisarts, omdat Zoon2 het nodig vond om in de voetsporen van zijn broer te treden en te gaan pseudo-kroepen. Zoon1 klaagde vanmorgen over zijn oor, wat ik een klein beetje negeerde want ik kan het serieus niet aan om weer de huisarts te bellen, Zoon2 denkt inmiddels dat de assistente en de huisarts onze beste vrienden zijn, zo vaak komen we over de vloer. En er is ook nooit iemand ziek op vrijdag, wat de enige dag is dat Echtgenoot zijn opwachting zou kunnen maken bij de arts. Neee, op vrijdag is iedereen gezond.
Verder was gisteren Zoon1 jarig. Zes jaar. Zes! Jaar!
De avond voor zijn verjaardag hadden wij een fraaie conversatie:

Ik: Spannend he liefje, morgen jarig!
Zoon1: Jaaa. Hoe gaan wij dat doen?
Ik: Nou, je krijgt misschien wel cadeautjes?
Zoon1: MISSCHIEN?
Ik: Haha.
Zoon1: Ik wil dat jullie zingend mijn kamer inkomen, morgenochtend. Om 07.00 uur en niet later.
Ik: Okee.
Zoon1: Denk eraan, zingend. Vorig jaar deden jullie dat niet.
Ik: Ai..echt? Ik zal eraan denken liefje, beloofd.
Zoon1: En weet jij wel waar de slingers zijn?
Ik: Aaiii..nou, nu je het zegt, ik heb geen idee ghehehe
Zoon1: Als er morgen geen slingers hangen, word ik woedend hoor, woedend!
Ik: Hahahahahahahahahahahahaha!
Zoon1: WOEDEND!
Ik: Ja liefje.

En natuurlijk, zingend kwamen wij zijn kamer in. Cadeaus in het grote bed. Grote ogen vol verwachting, rode wangen van de spanning en een hart vol hoop. Dat waren wij. Zoon1 sprong als een dolle in het rond en was zò blij met zijn cadeautjes dat ik hem op voorhand de komende dagen van hysterie al had vergeven. Niks zo fijn als een blij kind. Dat leer je wel na zes jaar.
De slingers konden zijn goedkeurig wegdragen en de vlaggetjes op zijn stoel vond hij ook wel aardig, ook al was ik de ballonnen vergeten.
De verjaardag zelf was een succes. Taart, wijn en leuke mensen, patat, chips en hele moeie kinderen. Ook dat gaat het zesde jaar een stuk beter dan de eerste paar keer. Waar ik een paar jaar geleden nog huilend in een hoekje wilde kruipen vlak na aanvang van het feest, weet ik nu hoe het wel moet. meer wijn schenken, breekbare spullen opbergen, geen losse zakjes chips uitdelen en kinderen met de wii laten spelen.

De traktatie voor school is vanmorgen enigszins heelhuids in de klas aangekomen, ik heb foto's gemaakt en Zoon2 weer onder mijn arm thuisgekregen. Ja, ik was danig trots op mezelf.
En ik kon afstrepen.
Cadeaus voor Zoon1 regelen
Taart in huis, boodschappen, huis netjes
Huis weer netjes, traktaties maken
Hele boel weer naar school zien te krijgen

Woensdag is het partijtje.
Vrijdag is het Sint Maarten.
Zaterdag komt Sinterklaas aan.
Zaterdag verhuist Vriendin3 naar de andere kant van het land. Maar dat is weer een ander verhaal.
Het is een week vol emoties. Tijd voor een nieuw shot wijn B12.