vrijdag 8 maart 2019

Een opmerkelijke traktatie, en nieuw leev'n

De knie werkte deze week maar matig mee, maar ik ging toch maar weer aan het werk. Je gaat het nog missen anders he, de cappuccino's, de latte-soya-decafe-smerigheid en de mensen die hun (normale) kroket op een gluten-vrij broodje willen. (Ik verzin het niet)
Er was nog een situatie dat er iemand bepaald geïrriteerd met mij raakte omdat ik deze mevrouw niet om 08.00 binnenliet, terwijl we om 08.30 pas open gaan (de lichten waren nog uit) en die kwam vandaag weer, en zei: 'ach, toch maar om 08.00 open dus nu?' en toen ik zei: 'Neen, we zijn om half negen open. Het is nu negen uur...' keek ze me aan of IK gek was, en alle klokken een uur achteruit had gezet. Ja, Het Dorp heeft rare kostgangers.

Zoon2 moest een inenting, net als alle kinderen van 9 jaar dit jaar. Dat was bepaald een exercitie zeg. Tesaam met Vriendin2 toog ik, met alle kinderen, naar de sporthal waar wij dachten dat het prikfestijn zou plaatsgrijpen. We waren keurig op tijd en er was van hysterie nog helemaal geen sprake, wat ons zeer tevreden stelde. Echter bleek de locatie door ons verkeerd begrepen, en moesten we halsoverkop van de - zeer rustige en kalme - locatie ons verplaatsen naar de juiste, alwaar we bij aankomst reeds een grote lange rij zagen staan. Buiten in de regen.
Neem een menigte moeders die elkaar allemaal kennen (buurtje hier hoor) en een enorme hoeveelheid kinderen die elkaar ook allemaal herkennen van school en sport, en je hebt een uitzinnige menigte, die heel langzaam vooruit beweegt. Je zou van minder ter plekke aan de drank gaan. Ik zag Vriendin2 al wantrouwend naar mij kijken, want zij weet heel goed wat ik van zulke situaties vind. Maar ik gedroeg me zeer goed, al zeg ik het zelf. Ik bewoog mee, sommeerde Zoon2 dichtbij mij te blijven, want ik zag me alweer in een overvolle sportzaal staan, en uiteindelijk zelf twee inentingen krijgen, omdat mijn nageslacht nog buiten zou blijken te zijn, tikkertje spelend op de parkeerplaats.

De Zoon gedroeg zich heldhaftig, kreeg twee mooie pleistertjes en kreeg eenmaal thuis pas zijn van spanning opgebouwde huilbui, aangewakkerd door Zoon1 die het nodig vond om zijn broertje precies op de bovenarm te stompen. 'OP MIJN PRIK! MIJN PRIK!!" Zo brulde het kind.

Uiteindelijk lag hij op tijd te bedde, wilden De Verkering en ik eens fijn gaan zitten voor Netflix, en toen kreeg eerst Hamster 1 gekte. (Rondrennen als een malle en proberen te ontsnappen, of hij houdt van bijten in metaal, wie zal het zeggen) en daarna Zoon1. Een dansje, een lied, een voorstelling, een enorm lang verhaal, een grootse uiting van liefde, een kapot glas, een opengebarsten zak chips, een sarcastische opmerking over mijn lijn, gezicht en kapsel, een voorstelling van zijn toekomst en drie koprollen. Zo ongeveer ziet dat eruit. En dat in een half uurtje, waarin De Man mij maar een kommetje wijn extra inschenkt en mij geruststellend toeknikt, mij angstig aankijkt en in gedachten zijn koffers pakt en ik slechts in totale verbazing kan toekijken. Af en toe hoofdschuddend.
Daarna ging hij dan toch naar bed. En net toen wij weer normaal konden ademhalen, kwam hij terug en vertelde dat zijn sok in zijn thee was gevallen.

Ergens verder deze week vertelde Zoon2 heel lief over een klasgenootje dat getrakteerd had. En dat was een cakeje geweest, met een Negen (9) erop, met oogjes. Zoon1 verstond Neger, en vond het een opmerkelijke traktatie. Zoon2 vroeg: 'Wat is een neger?' en daarom moest ik ontzettend lachen. Serieus, ik plaste een beetje in mijn broek.

Voorts hebben De Zonen dus inmiddels inderdaad een Zuske gekregen. Ze is prachtig, ze is klein, ze heeft alle vingertjes en teentjes en de allerschattigste wangetjes met kuiltjes. Dat hebben ze mooi gedaan daar in De Stad, ik kan niet anders zeggen.

En ik, had een dode plant. En heb die met liefde weer tot leven gewekt. Wateren, zon, etc. Bepaald druk was ik ermee. En ik kan sinds ik gisteren nieuwe blaadjes zag, niet anders dan constateren dan dat we met ons allen goed bezig zijn, qua nieuw leev'n. En daar zal ik dan in godsnaam maar een kommetje wijn op drinken.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten