Goede dingen en bekers vol ellende

Nou, daar was ik maar weer eens. Er is zoveel gebeurd, zoooooveeeeel gebeurd...waar te beginnen.

Allereerst heb ik tegenwoordig weer drie mannen in huis zeg. De Zonen én De Kapitein. Dat betekent in de praktijk, altijd een man in huis. Deed ik het jarenlang de helft van de tijd zonder iemand die het vuilnis buitenzette...boooeeem, helemaal weer goedgekomen dus. Natuurlijk is het veel meer dan dat.
Hij maakt ook altijd koffie voor mij.
Ja, de man is een heuse inwoner geworden van Het Dorp. Samen wonen we in het boshuisje en het is zo gezellig..de kommetjes wijn zijn waarlijk niet aan te slepen. En de pijpjes bier natuurlijk. Sommige dingen veranderen gelukkig nooit.
De Zonen zijn groot. Zoon1 zit in de tweede klas. Op een vorm van secundair onderwijs dat zich toelegt op het leren van de klassieke talen.
Haha. Ja inderdaad. Mijn kind zit op het Gymnasium. Heeft ie van mij. Zoon2 zit in groep 5 en wil nog immer voetballer worden. Of dierenarts. Wij hebben sinds kort een hamster. Hamster1. (Door Zoon1 'raar agressief beest' genoemd) en de jongens krijgen binnenkort een Zusje. Vanwege omdat de Echtgenoot het weer op een voortplanten heeft gezet. Jonge, er gebeuren dingen. Dat Zusje woont in De Grote Stad Nabij, want de boel aan die kant van het gezin is onlangs verhuisd, zodat ze 'lekker weer in het centrum wonen', aldus het aanstaand ouderpaar.
Daarom bulderde ik natuurlijk van het lachen, want wat heeft men nu waarlijk aan de stad en de kroeg en het lawaai en de reuring, als je de komende jaren weer in de luiers zit. Maar hee, wie ben ik.
Wij wonen vooralsnog in Het Bos. We hebben kort geleden nogal veel naar huizen gekeken om te kopen, in een gewone straat en alles, maar dat bleek een tragische toestand. Het een was nog akeliger dan het ander. Sowieso waren wij bij de meeste huizen van onze interesse al meteen een vermogen kwijt geweest om überhaupt de voordeur meer dan driemaal te kunnen openen. Iets met gevels en instorting en zulks. Bij voorkeur blijven wij dus gewoon hier altijd. Maar voor nu is dat in elk geval nog een jaar...volgens de laatste berichten.

De man werkt in Amsterdam en geeft Engelands aan de toekomstige generatie, en ik sta nog steeds achter de bar, maar heb mijn stappen verzet van Amsterdam naar Het Dorp, bijna twee jaar geleden.
En over veranderingen gesproken... Mijn god, per dag word ik me meer bewust van waar ik woon. Het Dorp is me er daar eentje.
Het is Soya Latte Decafé met zoetjes, Gember Thee en Babyccino wat de klok slaat.
En dat haat ik in grond van hart daar hou ik dus niet zo van he. Wat is er nondenju mis met koffie? Of thee? Of desnoods een cappuccino?

Er zijn dus werkelijk mensen, die denken dat er Recepten zijn, voor Babyccino's. (OPGEKLOPTE MELLUK IN EEN KOPJE).Er zijn mensen die moeilijke koffies bestellen omdat ze dat hip vinden, maar niet weten hoe je het uitspreekt. Er zijn mensen die moeilijke koffie bestellen omdat ze dat hip vinden, en zich vervolgens een aap schrikken omdat het meer dan 3 euro kost, en ze het niet blijken te lusten. En dus brakend aan hun beker ellende zitten te nippen.

Er zijn mensen die heel interessant de wijnkaart bekijken, en dan heel gedecideerd zeggen dat ze 'natuurlijk die lekkere Italiaanse nemen zoals altijd' en dat ze dan bepaald raar opkijken als het de rode wijn blijkt te zijn. Terwijl ze wit wilden. Zoals altijd.

De mensen die 10 cent fooi geven, met daarbij nog een knipoog, als ware zij dit keer in een wel heel gekke bui. 'Is wel goed hoor, zo' terwijl ze net 3 uur aan een tafel hebben gezeten, 3 karaffen gratis kraanwater hebben gedronken, extra brood wensten en een kwartier durende uitleg wilden over de kreeftensoep. 'Zit daar dan iets van vis in?'

En natuurlijk de mensen die alles veganistisch willen en op glutenvrij brood, maar doodleuk een biertje bestellen.

Maar laten we vooral niet de mensen vergeten die elke dag komen. Elke dag hetzelfde bestellen, en toch elke dag weer quasi nadenken wat ze nu eens zullen nemen. 'Hmmm. Doe maar vandaag lekker een dubbele espresso decafé macchiato met havermelk met twee suiker'. En een glaasje water'.

Evenzogoed, gaat het mij voorspoedig. De Kapitein en ik hebben een weekend weg geboekt volgende week, in een hotel nabij Antwerpen. Dat belooft leuk te worden. De vorige keer dat wij een dergelijk uitstapje hadden, werd ons aan het ontbijt gevraagd of wij overlast hadden ervaren, midden in de nacht. Niks van dat al. Bleken wij de enigen te zijn.
De zomervakantie is reeds compleet een wonder der geluk, want er is een week Nunspeet gepland, bij het stulpje van mijn ouders aldaar.
Morgenochtend zullen wij bij het krieken der dag aanwezig zijn bij de voetbalwedstrijd van Zoon2, alwaar het zal stormen en regenen, omdat dat nu eenmaal de regel is op zaterdagochtend in februari. Maar hee. Ik word morgen wakker naast de man, met de Zonen in de directe nabijheid en een heel weekend van doodgewone Nespresso. Daar drink ik dan in godsnaam maar een klein kommetje wijn op.