maandag 8 december 2014

De rare wereld en de beroofde postbode

' HOEVEEL NACHTJES SLAPEN NOG MAMMA? HOEVEEL? HOEVEEL? NOG 1 OF 2 OF 19? MAMMAAAAA WANNEER IS HET NOU PAKJESAVOND??? '

Aldus Zoon2. De ganse dag. Vorige week.

Het kind was niet te houden werkelijk. Gelukkig hebben we het allemaal overleefd, was Sinterklaas avond een groot succes en kwam ik tot de prettige ontdekking dat de dingen met de jaren steeds beter gaan. Dit was het eerste jaar dat de boel niet eindigde in een driftbui van het een of andere kind, opgewekt door zenuwen en spanning en papier-scheuren en enthousiasme. Prettig hoor, vond ik persoonlijk. Ik zelf kreeg diverse zeer fijne cadeaus, waaronder een Barbie. Een echte barbie. Mijne zuster-Sinterklaas weet duidelijk heel goed, waar een meisje van opknapt. Kan me niet heugen dat ik ooit een echte Barbie heb gehad. Altijd een Cindy. Of een Gerda. Of hoe die neppoppen ook heten. Ook leuk, tuurlijk. Maar nu ben ik nog heel jong 35, en kan het zeer waarderen dat ik nu een heuse heb. Met een minijurk en een ketting en pumps en alles. In het roze.

Voor dat het zover was, werden er nog diverse vragen gesteld door het kind.

' Is Sinterklaas een meisje?'
' Nou dat denk ik niet, liefje, hahahahaha ' Deed ik.
' Maar hoe weet je dat? ' Wilde Zoon2 weten.
' Nou, nu je het zegt. Ik heb nog nooit zijn piemel gezien.' Was ik grappig.
' HAHHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHHAAA' Bolderde Zoon1.
Zoon2 keek zeer verward in het rond.

Daarna wilde hij weten, of de Sint dan misschien dood of levend was?
Hierop kon ik antwoorden dat we hem net nog op tv zagen, dus levend, konden we met een gerust hart aannemen. Het was LIVE, immers.
Daar was hij blij mee.

Toen hij later, terwijl hij een tekening aan het maken was, wilde weten welke kleur POTEN Sinterklaas had, pieste ik waarlijk in mijn broek.

Ja, het is lachen met Zoon2.

Zo heeft hij vorige week met Vriend2, de postbode beroofd.
Ze waren samen op straat aan het spelen, toen ze de postbode tegenkwamen. Een allervrindelijkst jongmensch dat hen wat van die dikke elastieken gaf, die postbodes altijd hebben.
Kennelijk zette de arme man even zijn fiets neer, om zijn plicht te vervullen, in de vorm van post bezorgen, toen de jongetjes een fles spa blauw ontwaarden, onder zijn snelbinders.

Hier houdt het verhaal op, behalve dat ze even later samen op de bank zaten, te lurken aan een literfles water. Grinnikend.

Gezien de verdachte situatie, heb ik ze onderworpen aan een vragenvuur.

Ik: ' HOE komen jelui daaraan? '
Jongens: ' Van de postbode gepakt, hahahahahaha '
Ik: ' Stelletje donders. Ga het NU teruggeven en zeg sorry! ' (muhahhahaha)
Jongens: ' Oh. Ok. Mhihihihihiiii '

En dat was weer dat.

Over 10 jaar moeten we ze ophalen van het politiebureau. Dat is wel duidelijk. Gelukkig zijn het beide nogal knappe jongetjes. Daar kletsen ze zich dan wel uit zeker, hoop ik dan maar.


Nou en verder houdt het de gemoederen wel bezig, dat de Echtgenoot en ik aan het scheiden zijn geslagen. Bij Zoon2 met name, of hij toch in godesnaam niet het kerstdiner gaat missen, en of hij wellicht een nieuw bed krijgt? En Zoon1 houdt tegenwoordig een lijst bij, waarop we punten krijgen, als we vriendelijk tegen elkaar doen. Ik ben verheugd u mede te delen, dat de punten stijgen. Ja hoor, heel volwassen en alles.

Ik schijn tegenwoordig alleen nog maar mensen tegen te komen, in zelfde schuitje. Denk eraan om club op te richten. Zal gezellige boel worden.
Gelukkig is het kerstboom- en kaarsjes tijd. Daar knapt een mens altijd zo van op he, romantiek en melancholie. Ja.
En dan zijn al mijn vriendinnen vanavond aan het Bootcampen geslagen. Leef in rare wereld. Over hoeveel nachtjes is dat voorbij?

4 opmerkingen:

  1. Zaleg lezen weer al is het beleven misschien niet je dat, dan heb ik het over het laatste deel, maar als het voorbij is heb je het misschien wel doorstaan in glans...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ge HEBT wel echt een spannend leven....dat is toch het minste dat we ervan kunnen zeggen! Wel heel flink dat ge goede punten scoort !

    BeantwoordenVerwijderen