Charmant, grappig en mopperig.

Vroeger was de grootste gehaktbal voor mijn vader. Of het grootste stuk worst. Want hij had de hele dag hard gewerkt.
Hij ging 's ochtends vroeg de deur uit, kwam einde van de dag ergens thuis en ging dan douchen, of in zijn stoel een tukje doen de krant lezen.

Altijd op de fiets, naar Heemstede, of ergens in Haarlem. Het was natuurlijk ook elk jaar wel zomer, maar op een of andere manier herinner ik me vooral de koude donkere ochtenden, dat hij vroeg de deur uit ging. Dan kreeg iedereen een baardig kusje, en weg was hij.

Mijn Zuske en ik zaten dan nog aan het ontbijt, of oefenden ons pianospel, of maakten natuurlijk gewoon ruzie. Zoals kinderen dat doen, in de vroege morgen, voordat ze naar school gaan. Weet ik inmiddels alles van.

Hij is dierenartsassistent geweest, heeft in een schoenenwinkel gewerkt, ook een keer in een circus, op de Grote Vaart en is daar een keer overboord gevallen, zo gaat de legende. Daardoor heeft hij op zijn bovenlip een litteken, wat je nooit ziet, want behalve dat hij altijd baardig was, is hij nog immer, nogal snorrig.
Een hele tijd heeft hij op een begraafplaats gewerkt, wat ik intrigerend vond, en ook een keer rondom een bejaardenhuis of iets, waar hij een keer een lijk heeft gevonden. De grote lijnen van deze carrieres weet ik eigenlijk niet eens, maar de details zijn altijd leuker, zeker voor een kind.

Maar de afgelopen meer dan twintig jaar, op basisscholen. Hij is goed met kinderen, goed met juffies en daarbij zijn de hoeveelheid schoolvakanties nogal plezierig. Hij ging mee op schoolreisjes, verzon griezelverhalen, was de zetpil-gevert, toen een hele groep 8 een keer ziek werd, organiseerde de kampvuren en heeft zich meer dan eens verkleed voor de Bonte Avond.
Maakte het toneel en alle achtergronden voor de musicals, repareerde gebroken ruiten van ballen-erdoor-heen en heeft een keer een musje naar de vogelhemel geholpen, toen deze de school in was gevlogen. Tot afgrijzen van school, zijn kinderen, mijn moeder en alle toevallige voorbijgangers.
Kon 'm niks schelen.
Prettig stoïcijns, charmant, vol met humor en eigenlijk altijd wel mopperend op iets. Dat is mijne vader.
Vaak klagend naar zijn werk, maar wel elke dag, en na verloop van tijd de Oude Lullen Dag op de vrijdag, zodat het weekend lekker wat langer was. Dat was toch wel een dingetje. Net als de keer dat hij 55 werd, en een 55+ PAS in de bus kreeg.
'MUHAHAHAHA vaaaaaader' Deden Zuske en ik heel meelevend.
' HMPPFFRR' klaagde de arme man.

Ondanks een scala aan gezondheidsdingetjes, zat ie toch maar wel elke ochtend nog immer op de fiets.
Tot die keer dat hij een brommert aanschafte. Mijn moeder en Zuske en ik, keken vol afgrijzen hoe hij met het ding kwam aanzetten.
Zagen ongeluk, botsingen en drama voor ons geestesoog. Want buiten grappig, is de man ook nogal wazig. Om het zo maar te noemen. En om hem dan op een gemotoriseerd voertuig te zien wegstuiven.....was niet echt goed voor onze zenuwen.
Uiteindelijk deugde het ding niet, naar zijn bescheiden mening, dus werd weer van de hand gedaan. Dat de hele familie weer rustig kon slapen, was een prettig bijkomend voordeel.

Morgen komt het tot een eind, zijn werkende bestaan. Heeft geloof ik gewerkt, af en aan, vanaf zijn 15e of zo. Maart 2015 wordt ie 65. Morgen is zijn laatste werkdag. Vandaag was het afscheidsfeestje. We waren er allemaal bij. Mijn hele gezin en ik, Zuske, mijn moeder, en al zijn collega's.
Naahhh, maar dat was leuk. Om na al die jaren eens gezichten bij namen te zien. Te zien dat iedereen zo leuk is, en mijn vader zo leuk vindt. Lieve toespraken, mooie cadeaus, een prachtig lied, en lekkere biertjes.

' Opa vond het leuk he, hij moest bijna huilen ' zei Zoon1, op de terugweg.

Denk niet dat hij hierop wat te mopperen heeft. En al helemaal niet omdat hij nu voor altijd vakantie heeft. Laat het een lange zijn.