Mijn feestelijke bestaan.

Nou het is geen wonder hoor, dat ik heel soms wel eens een klein glaasje wijn drink ter ontspanning en alles. Ik máák toch dingen mede. Vorige week had ik amper tijd om de koelkast aan te vullen, zoveel had ik toch te doen.

Allereerst maakte ik een wereldreis met mijn lieve nicht, naar bijkans het andere einde van Nederland. Ik reisde per trein, een heul eind, naar een dorp waar zij me op zou pikken. Ik had, heel onkarakteristiek, mijn reis netjes gepland, en wist precies tijden en perrons. Ja, ik stond zelf ook verbaasd. Echter had ik dat beter niet kunnen doen, want er was gedoe en dinges met sporen en weet ik wat, zodat ik gans een andere route moest nemen, en zelfs moest rénnen naar een perron. Rénnen. Dat doe ik dus niet he.
Afgemat zat ik later in de goede trein en belde luidkeels met Echtgenoot om mijn ongenoegen te uiten. Daarna zei ik 'oh maar ik hang maar even op, want ik zit in de trein. Ahhaha. Hahaha.' En ik geloof dat toen de mensen dat wel aardig van mij vonden zeg.

De dag erna ging ik mee met de schoolreis van Zoon1. Wederom met de trein, maar ik als zeer ervaren reiziger inmiddels, vond dat natuurlijk geen enkel probleem nee. Het was hilarisch grappig, om om 08.00 met 60 kinderen in de spits in de trein naar Amsterdam te gaan. Ik moest in elk geval nogal lachen. Vooral nadat we ergens koffie hadden gekocht.

Ik ontmoette George Clooney, Brad Pitt en onze Koning. Vanwege omdat we in Madame Tussauds waren. Ging met Zoon1 veelvuldig op de foto en vond het waarlijk een leuk uitstapje.
's Middags moest ik wel even een klein slaapje doen ja.

Ondertussen was het allemaal reuze spannend, want Huis1 dreigde verkocht te worden. Nee maar werkelijk.
Bijna drie en een half jaar lang gebeurde er weinig omtrent een eventuele verkoop en Echtgenoot en ik gingen door diverse fases in die jaren.
Eerst nog ontspanning. Daarna irritatie. Berusting. Paniek. Grootse Ellende. Wederom berusting. Lichte zenuwen. Met uiteindelijk een soort apathische staat van zijn, waarin wij af en toe wel droomden over zakken met geld die niét naar ons toe kwamen, Echtgenoot schrok geregeld zwetend wakker en mompelde iets van 'hypotheken arghhh' en ik deed intussen gewoon net of het niet zo was. Kan ik.

Mijn ouders zijn in de afgelopen jaren tien jaar ouder geworden, de arme mensen. Omdat hun dochter iets teveel huizen had. En niet om de goede redenen.

Maar. De laatste weken kwam er een kentering in de zaken. Kijkers voor het huis. Mensen die een heus bod deden. Een andere mevrouw die óók een bod deed. En ik maar poetsen en lege flessen wijn weggooien he. Fietste me het ongans tussen Huis1 en Huis2 en had veelvuldig contact met de makelaar. We zijn nog net geen BFF, maar het scheelt weinig.

Dinsdagavond zou het verlossende woord komen. Verkocht, of niet verkocht. De hele avond zat ik als een maniak met mijn telefoon in mijn knuistjes, mijn oor scherp gericht op het tingeltje van een inkomende mail, en het geluid heel hard, zodat ik me voortdurend een aap schrok als de telefoon daadwerkelijk ging. Door mijn moeder.

Klaagde tegen de Vriendinnen over mijn arme zenuwen en uiteindelijk rond middernacht snapte ik dat het niet meer die avond zou gebeuren.

De volgende ochtend hetzelfde liedje. WhatsAppte iedereen die het maar weten wilde dat ik nog niks wist. Maakte Facebook gek met updates die niks voorstelden en dronk iets van 28 koffie nog vóór 10.00 uur. En rookte een bepaald ongezond aantal sigaretten.

Maar toen! BELDE DE MAKELAAR EN WAS ONS HUIS VERKOCHT.

'JAAAAAAAAAAA!!!' Brulde ik in zijn oor zeg. Ik hoorde wel dat hij ervan schrok.

Belde Echtgenoot. Belde mijn ouders. Zuske. De Vriendinnen. Riep het over mijn balkon tegen elke willekeurige voorbijganger en snelde naar Het Dorp voor een fijne fles met prikkelige alcohol.
Ja zeg. Mág het een keer?

Kreeg bloemen bezorgd, kreeg heel veel berichten, voelde me jarig, maar dan jaren jonger.

En de volgende dag besloot ik mijzelve te versieren met een nieuwe piercing. In mijn oor, heel erg leuk. En er ook wat bier bij te drinken ter opluistering. Dat was een fijne avond zeg.

Kortoohooom. Mijn leev'n ja. Feestelijk.