Pasen, hoe het vroeger was en de nieuwe moeder.

'KUIKENTJE, KUIKENTJE, KOM MAAR GAUW, HET IS BIJNA PAAAHAAASEN, VOOR MIJ EN JOUOUOUOUOU' galmde Zoon2 vanmorgen in mijn oor, ruim voordat mijn wekker af zou gaan.

Vond ik heus gezellig. Het bleek een paaslied te zijn. Geleerd op school. Nu viel het me alweer alles mee dat het niet een enorm christelijk lied of iets was. Zoon2 hoor ik zomaar een enorm orthodox lied declameren, als hem dat ingefluisterd is. Zoon1 niet hoor. Die kwam gisteren al met het verhaal dat Goede Vrijdag de dag is waarop Jezus uit de dood scheen te zijn opgestaan.

'HAHAHA wat een lariekoek' deed hij nogal ongelovig.

'Nouja nouja, sommige mensen denken dat echt. Daar moet je niet om lachen, kind.' Gnuifde ik heel pedagogisch.

In elk geval, de Zonen zijn kortom nogal in de ban van het hele Paasgebeuren. Vandaag was er Paasontbijt op school, natuurlijk.
Er dienden Paasdozen te worden gemaakt, met daarin een Paasontbijt, met diverse Paasattributen- en versiersels en toestanden en dinges. Reeds dágen was dat onderwerp van gesprek hier thuis, en op het schoolplein.
Lootjes zijn er getrokken. Lootjes met daarop naam van kind uit klas, met opgeschreven welk ontbijt het klasgenootje nu eens het allerliefst zou nuttigen.

Vriendin2 en ik gingen samenwerken en verdeelden de boodschappen. Zij het ene, ik het andere, en dan ruilen maar. Een waterdicht systeem, zo leek het. Behalve dan dat ik krentenbollen kocht, die ik niet nodig bleek te hebben. Gelukkig Vriendin2 wel. Ik kocht sinaasappelsap, maar bleek bij nadere inspectie van de lootjes, Fristi en Appelsap nodig te hebben. Natuurlijk. Ging ik gewoon weer even naar de Albert Heijn hoor, geen probleem nee.
En zo stond ik vanmorgen zoet croissantjes te beleggen met ham en kaas, wat tot een driftbui van Zoon1 leidde, want was ik soms gék geworden? Een ham-kaas croissant moest het zijn. Niet een croissant met ham en kaas?! Ik, de halfslachtige moeder, stak een preek af over het een en ander, niet perse ter zaken doend, maar meer om gewoon een punt te maken.
Kookte eieren en tekende er voor Zoon2 hartjes op, aangezien zijn Paasdoos voor een 'lief en mooi meisje' was, zo vertelde hij mij.

Eenmaal op school was het een bonte verzameling van dozen, knutsels, kuikentjes, glitters, tekeningen en stickers, waarlijk een lust voor het oog ja. Hoewel ik er een beetje om zuchtte.

Vroeger, zo dacht ik, was er helegaar geen sprake van dozen of zulks. Tuurlijk wel van paasontbijt. Maar dan gewoon, de tafels feestelijk in een U-vorm, daarop zelfgemaakte placemats, en voor iedereen een wit bolletje met hagelslag, een krentenbol, een ei en een bekertje sap. Hoezee!

Waarom is dat niet meer? Waarom zo moeizaam met lootjes en wensen en knutsels en gedoe en dat je dan een sixpack Fristi moet kopen en dat je dan nog blij bent dat iemand niet Sushi op het lijstje heeft gezet? Of iets van een bagel met roomkaas en gerookte zalm? Met een glaasje Prosecco?

Nu word ik binnenkort 32 33 35, dus misschien is het de leeftijd, (haha.hahahaha.) maar ik vind het waarlijk een beetje een toestand.

En zo dacht ik zo nog eens wat na over vroehoeger en dat toen alles aahaanders was en alles, en dat werd meteen ook weer pijnlijk bevestigd door het feit dat Zoon1 bovenop mij sprong terwijl ik net even rustiek op de bank lag, en hij mij bijkans plette, een blauw oog sloeg en mijn maag perforeerde. Hij wordt bijna te groot. Ik kan hem nog nét tillen, maar moet daarna even uitrusten.
Zijn wangetjes zijn niet meer zo zacht als vroeger. En hij scheldt mij ook iets meer uit dan vroeger bovendien.

Vandaag zelfs zag ik hem in een onbewaakt moment achter een meisje uit zijn klas aanrennen. Ineens zag ik hem bijna als 18-jarige voor me. Groot, sterk en misschien wel verliefd. (Zoon2 is verliefd op maar liefst drie meisjes, waarvan er twee óók op hem, zo vertelt hij stralend) (Heb geen homo-zoon dus, vrees ik. Jammer echt.)

Ook was Zoon1 vandaag in een buitengewoon akelige bui, bij het naar-bed-gaan, ik vond er wat van, riep dat op luide en minder-pedagogische manier in zijn oor, waarop hij zei. Dat hij een andere moeder wil. Want ik ben Een Slechte Moeder.

'Nou zeg' deed ik huilerig.
Waarna ik me herpakte. Kan ik.

'Welnu, Zoon, vertel eens, wat doe ik fout?'
'ALLES MAMMA!!!!' Loeide de Zoon.
'Ach. Wat naar nu allemaal he liefje' nam ik het allemaal serieus.
'GA TOCH WEEEEEEEEG' brulde hij.
'Tut tut, dat kan wel wat zachter. Daarbij, moet ik je niet voorlezen dan?' Was ik heus heel aardig.
'NATUURLIJK WEEEEL, BEN JE GEK OFZOOOOOOOOOO' mekkerde hij luidkeels.
'En nu is het afgelopen ja. Hou eens op met dat gedrag of je mag het heeeeeele weeeeekeeeeend niet op de taaaableeeeeet' was ik heel volwassen en leugenachtig bovendien.

Daarna lazen wij verder in Harry Potter.

En ik kwam nog even op het onderwerp terug. Een andere moeder, wenst het kind. Ik stelde voor dat we een lootje zouden maken, met al zijn wensen, en dat we dan zouden gaan zoeken naar een nieuw exemplaar. Vond mezelf heel grappig he.

Na een hoop gedoe kwam eruit, dat het hem allemaal niks uitmaakte, als het nieuwe vrouwmensch maar dezelfde haarkleur als ik zou hebben.

'HAHAHAHHAHAHAHAHAHAHA nou succes met zoeken, kind' bulderde ik.

Waarna ik heus heel rap zijn kamer moest verlaten, want ik zag wel aan hem dat hij het niet om te lachen vond.

Het zal allemaal wel weer loslopen.

En dan is het morgen Goede Vrijdag en gaan de jongens zaterdag bij opa en oma logeren, teneinde op eerste Paasdag eieren te kunnen zoeken. Heel Paasesque allemaal, en net als ik vroeger. Geruststellend.

Zelf heb ik verder niet zo bijster veel met Pasen en Jezus en alles, maar ik begrijp dat de beste man water in wijn veranderde. Daar heb ik werkelijk geen kwaad woord over te zeggen, dus ik schenk mij dan maar een glaasje water in, en vouw mijn handen.