donderdag 20 september 2012

Een bal en anderzins verwerpelijke attributen.

Het onderwerp Sport is hier thuis altijd een beetje een punt. Ik doe er niet aan en ben ook niet bepaald van plan dat wel te doen. Dat heeft te maken met mijn grote afkeer voor verplichte groepsactiviteiten, rennen en zweet in het algemeen en sportkleding in het bijzonder. Laat staan douchen in een smerige algemene ruimte en het gevoel van uitputting dat ik veel liever heb na een gezellige nacht dan na een middag vol dingen met een bal of anderzins verwerpelijke attributen. Dus.

Echtgenoot daarentegen houdt er wel van en gaat al jaren van de ene sportiviteit naar de andere, waar ik me meestal verre van houd, behalve die keer dat hij enorm aan het fitnessen sloeg, waar ik me wel in kon vinden, vanwege de breedgeschouderdheid en de sterke armen waar ik dan weer wel van houd.

Toen Zoon1 nog erg klein was deden we hem op gym, op zaterdagochtend om 09.00 fietsten wij naar een gymzaal van een naburige school waar zich in de kleedkamer een hoop ouders met een kater verzamelden om hun kind in een gymnastische outfit te hijsen en daarna toe te kijken hoe ze in de ringen hingen en met een bal over een bankje moesten lopen. Dat was heus leuk en om 10.00 zaten we rustig weer aan de koffie met het tevreden gevoel dat wij ons kind op een Club hadden en onze taak als fatsoenlijke ouders weer wat beter hadden gedaan.
Toen Zoon1 vier jaar werd was het over en deden we hem na wat overleg op judo. Een sport voor stoere jongens, heel prettig ook op een vrij normaal tijdstip op de zaterdagochtend en het kind zou goed leren vallen, zichzelf verdedigen en mocht een schattig wit pakje aan.
Dat het nogal aan de militaristische kant was allemaal, dat namen we maar even op de koop toe. Desalniettemin was Zoon1 er na 2 seizoenen wel klaar mee en ging het witte pakje de kast weer in.

Na wat gedoe zit het kind nu een tijdje op zwemles waar hij gestaag vorderingen maakt en ik fiets voor dit doel gerust nog wat meer in de rondte, word gek van de hitte in de kleedkamer, val bijkans flauw van de nog grotere hitte bij het bad zelf en verlaat na een uurtje gutsend van het zweet en met een Zoon2 die zich al een uur verveelt weer het pand.

Maar ja, zwemmen moèt, en is niet een vrijwillige keus voor een eigen Club, natuurlijk. Dus wij hadden zo wat onderhoudende conversaties tijdens het diner, over op welke club danwel vereniging Zoon1 nu eens zou gaan.
Hierbij bleek maar weer dat Zoon1 het grootste deel van zijn genen van zijn moeder heeft, gezien zijn afkeer voor een daadwerkelijke sport. Niks niet voetbal, hockey of tennis voor de zoon. Neen, het moest wat anders worden. En toen zagen wij het licht, en kwamen met Schaken op de proppen. Ha! Schaken! Nadenken, wat hij graag doet en goed kan, wel interactief, want partijtjes spelen met ander kind, maar niet rennen in een groep, waar hij niet zo van is.
En dus fietsen we nu elke dinsdagavond naar de stad, om hem af te leveren voor een flink potje denksport. En hebben vervolgens weer een uurtje te overbruggen, dit keer dan zonder Zoon2, dat scheelt.

Maar toen Zoon2. Vriendin2 heeft ook een Zoon2, en zij had de jongens opgegeven voor een proefles Peuterdans. Hahaaaa, verkneukelden wij ons, dat zou nog eens leuk gaan worden. De Zonen2 zijn goede vrienden en hebben samen de energie van wel 14 Zonen, daarbij kunnen ze net pas praten, maar toch horen wij al dat ze plannen maken om op hun 16e op het politiebureau te moeten worden opgehaald door ons, arme moeders.
En gisteren was het zo ver. Door maar een beetje een regenbui fietsten wij met alle zonen naar de les. Waar ze gingen dansen, spelen en een beetje hysterisch werden, maar ze hadden erg veel plezier en dus hebben we ze opgegeven, voor de komende maanden, elke woensdagmiddag.
Waar ik vervolgens dan weer een uurtje te overbruggen heb, midden in de duinen.

Dus zo ziet de komende tijd mijn week eruit, op maandag naar de zwemles, op dinsdag naar de schaakles en op woensdag naar de peuterdans. En dat allemaal op de fiets.

Ik ben duidelijk de sportiefste van dit hele gezin, als ik het zo bedenk. Allemachtig.
Vlug aan de wijn en sigaretten, daar gààt mijn reputatie!

2 opmerkingen: