dinsdag 24 januari 2012

Bijlmoordenaar-neigingen

Stel he, dat u nu aan mij vraagt; zeg, hoe gaat het eigenlijk zo met jou tegenwoordig? Dan is mijn meest waarschijnlijke reactie: ' AAARGHHHHHH '.
Want beleefdheden in acht nemen, daar ben ik even niet zo van.

Kijk, ik vind van mijzelf, dat ik me niet perse direct uit het veld laat slaan.Wel letterlijk hoor, wee de dag dat ik opeens Op Een Veld zou staan...mijn hemel, ik sla mezelf er af, en wel meteen. Wat moet ik nou op een veld? En dan zeker iets doen met ballen en/of rennen. Werkelijk, ik zie me al gaan.
Maar anyway, niet zomaar uit het veld te slaan dus.
Tot deze week.

Want je zou het niet verwachten he, wèèr, maar De Zonen zijn ziek. Zoon2 nu al een maand achter elkaar, met snot en koorts en kots en 05.00 uur wakker. Zoon1 kwam vorige week met maar liefst twee ontstoken ogen thuis, die ik liefdevol steeds verschoonde met gekookt water en doekjes enzo. Want ook al is dat best vies, ik ben ook de beroerdste niet.
De ogen leken weer redelijk normaal en dus het kind zelf ook, tot hij vanmorgen tegen vijven zo omstandig aan het hoesten sloeg, dat ik er wakker van schrok en naar hem toe rende. Echter was ik zo snel opgestaan, in het donker, vanuit een diepe slaap, zonder bril op, dat ik bijna zelf tegen de vlakte sloeg, nog net niet over het traphekje de trap af viel en in de kamer van Zoon1 dusdanig vlekken voor mijn ogen had, dat ik waarlijk heel schrok van de aanblik van het kind. Ik dacht namelijk dat hij, naast zijn benauwde pseudo-kroep aanval, ook had overgegeven, omdat ik die vlekken overal zag. Was dus niet zo.
Slaaptekort, mensen, slaaptekort.
Ik tilde hem uit zijn hoogslaper, 30 kilo aan Zoon, ging door mijn rug, en sleepte hem heus heel bevallig naar de echtelijke sponde, alwaar Echtgenoot zich net een beetje uitrekte, zich onbewust van mijn reeds beleefde bijna-dood-ervaring en vlek-waanbeelden.
Zoon1 ging ondertussen gestaag door met de akelige hoest, het niet-ademhalen en paniekerig rondkijken. Ik vroeg heel vriendelijk of hij wat zàchter paniekerig kon doen, aangezien Zoon2 zowaar nog stil was, tot dat moment. Zoon1 kwam langzaam weer tot rust en lucht en wij lagen net samen uitgeput bij te komen, toen Zoon2 ook besloot dat hij wakker was.
En dan is het echt voorbij met de rust, zo is hij.
Zoon1 kon niet naar school, maar kon goddank een dagje naar oma, Zoon2 kon wel naar de opvang, dachten we, en wij naar werk. Nadat ik de boel had weggebracht, zat ik net op werk, toen ik een telefoontje kreeg van de opvang dat Z2 opeens toch wel erge koorts had en een nogal zielig voorkomen, dus kon ik weer terug.
En ik werk best wel ver weg. 238 kilometer fietsen ofzo. Dus dat deed ik maar weer.
En zo zit ik dus nu thuis, het kind in bed, nadat hij nog zo wat in de rondte kotste, zoals ook al eerder deze week.
Daar kijk ik al bepaald minder van op, moet ik zeggen.
Sterker nog, ik krijg daar echt handigheid in. Brakend kind vasthouden, zodat braaksel niet op eigen kleding komt, niet op slaapzak, maar slechts op grond.
Tenzij kind net half in bed lag, zodat de boel in bed, naast bed, op muur en aan gordijnen zit. Maar dat gebeurt maar in ongeveer de helft van de tijd.
En toen die keer dat hij in de openstaande kledinglade braakte.
Of toen die keer dat hij braakte terwijl ik het niet echt doorhad, zodat in middag bleek dat halve rug onder kots zat.
Nu ja.

Maar, als het nou nog alleen dit was, dat kan ik nog wel aan, een beetje. Wat ook nog gebeurde deze week, waar ik nog steeds een beetje een zenuwtik van heb en bijlmoordenaar-neigingen, is de bank. Ik kreeg twee nieuwe pasjes van de bank.
Of nee, eigenlijk had ik die al gekregen volgens bank, maar dat was niet zo.
Dus stond ik op een dag vrolijk te pinnen, toen mijn passen het niet meer deden.
Waar ik echt heel goedmoedig mee omging, daar in de winkel.
En dus ging ik naar bank, waar ik nieuwe passen ging aanvragen.
Die weer niet kwamen.
Dus ging ik weer... etc. Bedenk hierbij, dat ik altijd mèt De Zonen dit soort dingen doe, omdat ik ze toch moeilijk alleen achter kan laten in de koude garage. Hoewel ik heus wel aan de ogen van de Bank Mevrouw zag, dat zij dat een goed plan had gevonden.
Nu is de bank hier in Het Dorp, bevolkt met personeel dat niet perse pleizier in het werk heeft, maar het wel heel serieus neemt. Maar dan zet ik mijn Bloemendaalsche gezicht op, dat kan ik, praat op gedempte toon tegen Z1+2 en geef ze steeds snoep als ze te luidruchtig worden of bezig zijn met modderlaarsjes op het fraaie interieur te klimmen. Verder glimlach ik een hoop en doe net alsof zij niet kunnen zien hoe erg ik rood sta.
Uiteindelijk, nadat ik 48 uur bij de brievenbus had gepost, heb ik zes brieven gekregen, met daarin 2 passen, 2 instructies en 2 pincodes en nog wat referentienummers.
Ging weer naar bank. Om de boel te activeren, want wist zeker dat Bank Mevrouw mij dat had gezegd te doen.
Bleek misvatting.
Moddersporen en snoeppapiertjes achterlatend, verliet ik het pand maar weer en ging naar huis om alles Makkelijk En Eenvoudig per telefoon te regelen.
En nu heb ik dus een zenuwtik en bijlmoordenaar-neigingen, want serieus, dat was gewoon hogere wiskunde, die telefonische afhandeling.
Allemachtig. Eerst bellen, rekeningnummer en pasnummer invoeren. Dan code invoeren, dan bevestigen en dan is pas geactiveerd. Dan onduidelijk en vaag strookje met pincode zien te ontcijferen, op fiets naar pinmachine, dan pas invoeren, nieuwe pincode invoeren, pincode invoeren die voorkeur heeft, boel nogmaals invoeren en da bevestigen. En dat twee keer.
En nu heb ik dus twee nieuwe pinpassen. Waar ik mee kan kopen. als ik geld zou hebben.

Maar nu hoor ik Zoon2 wakker worden, dus nu ga ik een plaszakje aan zijn piemel maken, teneinde wat urine op te vangen, (OMG) omdat de huisarts daar naar gaat kijken, waar we eind van de middag maar weer eens heengaan. Ik denk wel dat hij blij zal zijn om mij te zien, ben echt al twee weken niet geweest!

5 opmerkingen:

  1. O Kristel ik lach me rot hier, al is er voor jou weinig te lachen. Maar ik ben nog al visueel in gesteld dus zie het heel levendig voor me! Sterkte en succes met de plaszak, wel handig om te oefenen, mocht je zoon ooit in de sprinter zitten.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik zeg, neem een weekje vrij. Alleen. Vlucht naar een tropisch eiland waar ze lekkere cocktails hebben en stuur de rekening gewoon door naar De Bank. Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Roselijn, het is jammerlijk mislukt, haha, helaas.

    Mammalien, wat een GEWELDIG idee!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Maar je weet het wél leuk te brengen ;-) Sterkte !

    BeantwoordenVerwijderen
  5. schokkend toch, die bank. je zal zwakbegaafd zijn, of heel oud, of bang of afhankelijk. van de zotte.
    ik leef zwaar met je mee met ziekte in het kwadraat en dat in mannelijke vorm. ik verwacht binnenkort een lintje voor je, van het moederfront.

    BeantwoordenVerwijderen