zondag 30 januari 2011

Manie

Vorige week kleurde ik mijn haar rood. Het was een klein uitstapje van mijn Blond-Project, dat een maand of 3 geleden begon en waarvan ik eigenlijk diep in mijn hart wel wist, dat het tot mislukken gedoemd was. Daarbij zijn doorzetten en discipline en dinges toch al niet mijn sterkste punten. Van lang naar kort was stap 1. Van zwart naar blond daarna. Na stap 2 en 3 (ontkleuren, nog een keer ontkleuren; oranje met wit, blaren bijkans op hoofd) was ik uiteindelijk na stap 4, een soort roodbruinigachtig. Best leuk. Maar de bedoeling was witblond. Stap 5 was de kappert, alwaar ik een heerlijke kinderenmanloze middag vertoefde, prosecco kreeg en maar liefst 3 hele tijdschriften ongestoord kon lezen, was ik blond-ish. Vrijwel direct was ik er al niet meer al te verrukt van en begon ik na te denken over stap 6. Eigenlijk was stap 6 namelijk nogmaals de kappert. Maar voor ik ook maar dichtbij het maken van een afspraak was, had ik het B-P alweer afgeblazen en stond ik vorige week in de Kruidvat bij het haarverf schap. (ik voel me daar zeer thuis, het is serieus een soort van natural habitat situatie voor mij daar, zouden er geen halfachterlijken werken en was er wel een bar, zou ik er niet meer weggaan). Anyway, met de kleur Robijn toog ik weer huiswaarts en zette Echtgenoot aan het werk.
En hoera, het pakte lollig uit. B-P was zeker achteraf niet nutteloos, want van zwart naar Robijn is, net als van zwart naar blond, vrijwel onmogelijk zonder stap 1 tot en met 5.
Ja, zo leert u nog eens wat.

En dacht ik vorige week heeeeel even, 'huu' want het was nogal robijn indeed, was ik er zeker toch wel blij mee.
En deed ik het vandaag nog een keertje, want van 'huu' naar 'dat kan rooooder' is maar een kleine stap. (zeg maar net zoiets als 'nee laat maar ik ben al vrij dronken' naar 'jalekkerdoedrandersttochnogmaareseentje').

Het lijkt welhaast een obsessie, mijn haar verven, maar ik noem dat liever een liefhebberij, dat klinkt een stuk minder, zeg maar, obsessief en verslavingsgevoelig.

Echtgenoot daarentegen, is écht van de obsessies, écht. Maar daarover een andere keer meer. Het is alleen het vermelden nu waard, omdat het lijkt dat Zoon1 ook van de Liefhebberijen is, op het maniakale af. Bij de Albert Heijn kreeg hij waarlijk een wilde blik in de ogen, toen hij ontdekte dat er voetbalplaatjes waren en ik vrees dan ook het ergste voor de komende weken. Zodra hij iets in handen heeft dat volgens hem het verzamelen waard is, dan 'spaart' hij het opeens en hij kan ook, in totale concentratie, rustig 38 keer hetzelfde spelletje spelen. Ik denk dat hij dit van Echtgenoot heeft. Want Zoon1 zit as we speak op de laptop een spelletje te spelen, met dezelfde verwezen blik in zijn ogen, als Echtgenoot de laatste dagen heeft, als hij Angry Birds speelt.
Daarbij valt werkelijk mijn onschuldige manie voorkeur voor het kleuren van mijn haar, in het niet.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten