donderdag 20 april 2017

Een oneindige stroom van stomme spelletjes.

Zoon2 wil sinds hij in groep 3 zit, niks anders dan rekenen en lezen. Wat heel leuk is natuurlijk. Hij leest alles wat er te lezen valt, dus ook mijn agenda. En hij heeft dus opeens allerhande vragen over mijn activiteiten, die hem feitelijk niks aan gaan.
Ach, de tijd dat ik nog dingen geheim kon houden voor het nageslacht.
Hij leest ook de tijdschriften die ik in mijn tijdschriftenmandje op de wc bewaar. En leest die uitgebreid als hij aan het poepen is.
Laatst hoorde ik hem hardop voorlezen over 'verlatingsangst', 'seks op de eerste date' en 'ik wist meteen dat ik met hem wilde trouwen'. (Het was de Linda. over Tinder dates en dergelijke).
Ik grinnikte daarover natuurlijk, en schonk er verder geen aandacht aan. Weet hij veel.

'Mamma, krijg jij denk je ooit nog een vriend? Of ga je gewoon weer bij pappa wonen?' Wilde het kind toch opeens weten.

Op beide vragen kon ik eigenlijk niks anders dan ontkennend antwoorden.

Op de eerste vraag, gaf ik maar gewoon een soort mompelend geluid, want om hem nou uit de doeken te doen hoe mijn Tinder dates tegenwoordig verlopen..daar vind ik hem toch iets te jong voor. Hoewel ik wel zeker weet dat ik De Zonen bepaald anders opvoed dan de moeders van de mannen van tegenwoordig hebben gedaan. Allemachtig.
Op de tweede vraag kon ik naar alle eerlijkheid antwoorden dat dát er hoogstwaarschijnlijk toch niet inzat. Alleen al omdat zijn pappa gezellig samenwoont met de Verkering natuurlijk.

'Welnu, dat is gewoon een vriendin. Jouw Vriendin2 komt toch ook niet bij ons wonen en dan voor altijd blijven? Dat is gewoon logeren.' Zo vond Zoon2 zichzelf enorm logisch.

Nou, ik heb een en ander over liefde en dinges uitgelegd daarna. Dat er een verschil is tussen 'een' vriendin en 'de' vriendin en dat mensen verliefd worden en zulks.
Zo tussen neus en lippen door, want ik was nu toch bezig, gooide ik er een lesje Liefde In Het Algemeen in, en onderwees de jongens (Zoon1 was intussen ook aangeschoven, hem ontgaat weinig) over het begrip HomoSueel zijn. Ja hoor, je kunt ook trouwen met een jongen, als je een jongen bent. En ook met een meisje als je een meisje bent.
Of je dan wel een baby kunt krijgen? Wilde Zoon2 zijn wellicht toekomstige vaderschap even zeker stellen.
En zo vertelde ik dat je dan gewoon even een eitje van een meisje leent, om die dan te mixen met je eigen zaadje. Wellicht moet je dan ook de buik van dat meisje even lenen, maar al met al is een baby zeker niet uitgesloten, zo vertelde ik.
Zoon2 was vrij snel redelijk tevreden met mijn uitleg, Zoon1 keek bedenkelijk naar mij, maar dat doet hij eigenlijk altijd, dus daar lette ik verder maar niet op. Ik ga er een beetje van uit dat hij sowieso al goed begrijpt hoe het allemaal zit. Qua wetenschap dan. Ik zal hem te zijner tijd absoluut nog tot in den treure uitleggen hoe hij precies met meisjes of jongens om moet gaan, want als ik nu al merk wat er veranderd is in de jaren sinds ik voor het laatst vrijgezel was, dan wil ik bijna niet weten hoe dat gaat als zij mijn leeftijd bereiken en om een of andere reden ook het Tinder Pad gaan bewandelen.

Ach en verder verkeerde ik in een soort memory lane de laatste tijd. Dat kan ik goed hoor.
Het is dit jaar 10 jaar geleden dat de Echtgenoot ik gingen trouwen. Ik weet dat, ik denk aan de datum en ik vertel dat aan iedereen die het niks interesseert. Het is dus ook zo lang geleden dat Zoon1 pas 1 was. En Zoon2 nog lang niet bestond. Maar ook dat we naar Barcelona gingen. En nu wil het geval dat Zoon1 over twee weken met zijn vader naar Barcelona gaat. Bij wijze van vader-zoon-uitstapje, omdat het kind in groep 8 zit en we hem net hebben ingeschreven voor de middelbare school.
Ik blijf thuis bij deze gelegenheid. Omdat ik geen vader ben, allereerst. En dan overvallen mij dus allerhande gedachten. Van ach en wee en dinges en gedoe. Van de Zoon die opeens zo groot is. Van Barcelona. Van alles dat voorbij gaat en nog gaat komen.

Maar niet alles is getreurd. Vorige week kreeg ik nog een huwelijksaanzoek van een wildvreemde. Die overigens niet eens mijn naam kon onthouden. Ik zoende zo eens met een man, terwijl ik per abuis aan de bar zat van mijn lievelingskroeg. Kan gebeuren. Ik blokkeerde iemand omdat hij zei: 'Ik wil jouW leren kennen.' NOU IK JOU DUS NIET en ik kocht trouwens ook allemaal plantjes voor mijn terraske. Al met al een heel volwassen week als je het mij vraagt.

Zoon2 kan dit alles dus nu ook teruglezen, dus ik zet vanaf nu maar een wachtwoord op mijn laptop. Zoon1 blijft sowieso ver weg van zijn moeders spullen, die weet inmiddels beter.
En doe ik ondertussen rekenspelletjes met de andere zoon. Hij neemt een getal in zijn hoofd en ik moet dat zien te raden.
Bij herhaling is zijn getal: Oneindig.
Wat eerst best om te lachen is. Totdat het een oneindige stroom aan stomme spelletjes is. Net zoiets als Tinder.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten