Levensweg. Het rad van fortuin.

Ach ja, en toen was het leven weer normaal. Zo leek het even.
De jongens kwamen bruin, stralend en gezond terug uit Frankrijk, ik hield ze vast tot ze plat waren en moest ze vrijwel direct weer loslaten.
Want ja, er is een schema gaande he. Het schema van wanneer waar de kinderen zijn, en alles. En het kwam net zo uit, dat ze na de vakantie met hun vader, ook de week daarna eigenlijk weer daar waren. Natuurlijk ging ik langs, plette ze nog een beetje meer, dronk wijntjes met de Voormalige Echtgenoot en zijn Verkering1 en vlak voor de school weer begon kwamen ze bij mij. En daar gingen ze. Groep 8 en groep 3, grote jongens.

In de weken daarvoor had ik me gedragen zoals ik me gedroeg voor ik nageslacht had. Dat hield zo'n beetje in, dat ik pizza at, kommetjes bier dronk en heel erg op zoek was naar werk. Als je eenmaal moeder bent, is het gek leven, zonder kinderen. Ze zijn er wel, maar ze zijn er niet. Ze belden me zo ongeveer elke 3 dagen, waarin we praatten over hun avonturen in Frankrijk, waarin ik hoorde over glaasjes Chablis, over lunch op een terras, over zeilen op het meer en over dansen in de avond bij het animatie team. Ze gingen laat naar bed en sliepen uit, werden onwijs bruin en misten hun moeder heus wel ja.
Ik werd ook bruin op mijn terraske. Ik dronk de wijn uit de aanbieding en ik zag het Zuske en Vriendin2 met grote regelmaat.
Zo her en der zat ik maar weer eens op Tinder, in het kader van de vrijgezelesque status, en verbaasde me keer op keer over een hele hoop dingen van de Nederlandse man in het algemeen, en die online in het bijzonder. Besloot alleen nog maar mensen in Het Echt te ontmoeten. Als dat zo uitkomt. Of gewoon maar even niet. Of ik zie wel.

Ondertussen werk ik in een kroegje in Amsterdam, waar ik me ongelooflijk vermaak. Mocht ik nou een klein zelfverzekerdheidscomplexje gaande hebben, dan is dat op vrijdagavond in elk geval niet aan de orde hoor. Allemachtig. Achter de bar staan en mensen bier doen toekomen, dat is kennelijk het equivalent voor een zorgvuldig ingevuld profiel op een datingsite. Alleen boeit het niemand wat mijn lievelingsdier is, wat mijn lijfspreuk is, of ik al dan niet in ben voor weekendjes weg naar een stad ergens in het land, of ik misschien wel een folterkelder in mijn huis heb en waar het Naburige Dorp ligt, dat maakt al helemaal niet uit. Je bent blond en je tapt bier. Hatseflats, ik had potdikke al zeven keer verloofd kunnen zijn. Verfrissend, is wat ik het noem. Je doet aardig, en dat is het. En waarlijk, daar gaat het feitelijk ook wel om. Natuurlijk zeg ik dat ook altijd tegen de jongens, mocht het onderwerp een keer ter sprake komen.

Totdat we Levensweg gingen spelen. Een aloud gezelschapsspel dat Zoon1 een keer van Sinterklaas heeft gekregen. Afgelopen vrijdag kon ik ook werken, maar de jongens waren hier, en ik vroeg aldus mijn Zuske om te komen oppassen en logeren, zodat ik de hele nacht kon werken. De Zonen blij, want bij het Zuske is het feest, met chips, spelletjes en ze gedragen zich dan ook enorm goed, zo heb ik vernomen.

Ik sloop zaterdag om 05.00 des morgens het huis in, en werd wakker om 11.00, toen Tante1 al met de Zonen naar voetbal was geweest en alles. Ik kan er aan wennen hoor, trouwens.

Na de koffie, besloten wij heel knus een spelletje te doen nog, met ons vieren.
Levensweg.

Maar! Nou! Ik heb werkelijk gebolderd van het lachen, maar ook een beetje gebraakt, stiekem in mijn mond. En soms wilde ik mijn ogen uitsteken en mijn oren afsnijden. Wat een spel.

Iedere speler rijdt in een autootje. (Ik had de roze. Natuurlijk) En dan rijd je door het leven. Met behulp van niet een dobbelsteen, maar een soort rad van fortuin. En daar heb je het al.
Alles draait om geld, in het spel. Je moet op een gegeven moment kiezen voor een weg, die bepaalt welke carrière je zal hebben. Het lot bepaalt. Je kunt kiezen uit twee beroepen, en je kiest aan de hand van je salaris. Zo koos ik voor Piloot, in plaats van Mode Ontwerper. Want ja, het laatste verdiende aanzienlijk minder. Waarop Zoon1 nog gnuivend zei dat hij wel had verwacht dat ik toch voor het minder verdienende beroep had gekozen. (Het is een snugger kind).

Vervolgens rijd je verder in je auto en dan komt het moment dat je kunt kiezen voor een levenspartner. Dat kost mij een lieve duit, ongelooflijk. (Zoals Zoon1 zei: Ik neem een vrouw. Ook al is het een rib uit mijn lijf)

Wij kwamen toen op een knusse discussie, met ons vieren, of je ook kinderen kunt krijgen als je als jongen met een jongen trouwt, bijvoorbeeld.

JA! JA NATUURLIJK! Riepen Zuske en ik om het hardst. Pedagogisch en ruimdenkend als wij zijn.
Om de boel te illustreren koos ik bij mijn beurt voor een vrouw, als lieftallige echtgenote.

Zo reed ik verder, in mijn roze auto, met twee roze poppetjes voorin. En de Zonen met hun vrouwen, en Zuske met hare man.
Je kunt onderweg een huis kopen, wat alleen maar handig is als je meer kinderen wilt dan in je auto passen.

´Mijn kinderen kunnen prima in een auto leven´ Vond Zoon2.
´
Die kinderen kun je alleen krijgen, als je toevallig het rad van fortuin zo draait, dat je op dat vakje terecht komt. En het is geluk hebben hoor, die kinderen, want aan het eind van het spel krijg je een smak geld per kind. Bij wijze van beloning.

Maar als je dus zo draait, dat je de Kinderstraat voorbij rijdt, dan ben je aan het eind wellicht failliet, heb je een huis waar je niks aan hebt en een echtgenoot die alleen maar geld heeft gekost.

Mocht je trouwens eerder in het spel besloten hebben om geen man of vrouw aan je zijde te KOPEN, dan kun je die kinderen sowieso wel vergeten. Ook al kom je drie keer op het Tweelingvakje terecht.

Al met al, een weinig reëel spel. Vooral ook omdat Zoon1 ergens op het bord een plaatje van een sloot ontwaarde en besloot zijn vrouw daarin te kiepen. Wat Zoon2 serieus opnam en bijna ook zijn eega in het diepe gooide, zo vanuit zijn groene auto.

Er zijn ook kaartjes die zeggen dat je zojuist een zwembad hebt gebouwd, en dat kost je dan heel veel geld. Geen eigen mening of zwemdiploma vereist. Heb je het kaartje dat zegt dat je zojuist een feest hebt gegeven, in je beroep van Hartchirurg, dan krijg je van elke speler die minder draait op het rad van fortuin, een tonnetje of wat. Het is de belastingdienst en de overheid op het niveau van 2-4 spelers.

En dat is dan de Levensweg. Mijn leven heeft de kinderen weer. Zoekt werk en staat achter de bar. En moet de jongens eens te meer uitleggen dat niet alles te koop is. Hoewel ze allebei nieuwe gymschoenen nodig hebben. Even het rad van fortuin draaien.