donderdag 10 september 2015

Voordat brood aan bomen groeit.

Dat Joost Zwagerman doodgaat. Zichzelf dood heeft gemaakt.
En dat ik daar dan raar van slag van ben. Ken de hele man niet. Behalve natuurlijk zijn boeken, en dat ik de beste man ongeveer elke week zag lopen omdat hij nou eenmaal op mijn fietsroute woont. In de buurt waar ik getogen ben. Heb hem een paar keer gezien bij de huisarts in de wachtkamer.
Dat ik daar zat met een zieke Zoon, of zelf in een of andere ellende, en dat ik dan al niezend, of treurend, of neus-van-zoon-vegend, zat te wachten op mijn beurt, en daar dan een Schrijver Des Vaderlands zag zitten en dacht: 'Ooooeeehhhh wat coooool' en dan zei: 'Goeidedag'.

Daarna met waarschijnlijk een antibiotica kuur het pand weer verliet en nooit meer dacht aan mijn wachtkamer-mattie.

Het geeft toch te denken. Dat iedereen die je ziet een verhaal heeft. En als het een BN-ert betreft, dan onthoud je die iemand een beetje, maar ik kom natuurlijk elke dag heel veel mensen tegen.

Gisteren plukte ik nog een oud dametje van de straat.
Ik fietste weg van Mijn Paleis, richting mijn oude huis, en ik zag op een paar meter afstand ineens iemand ter aarde storten zeg.
Het bleek een oud dametje.
'Oohhh jeeee' riep ik.
En zette mijn fiets neer.
Dametje lag plat op de grond zeg. Ik deed zo ergonomisch mogelijk een opraappoging, wat soort van lukte, want ze stond uiteindelijk weer overeind.
'Nou nou wat een toestand, gaat t wel? Heeft u zich pijn gedaan?' Deed ik vriendelijk.
'Welja kind, ik heb een zere knie, maar daar staat mijn auto, dus ik ga maar eens naar huis.' Was ze nogal stoer met haar 114 jaar oud.
Aldus bracht ik haar naar haar auto, en liet onderwijl mijn fiets en tas onbeheerd achter, maar dat kan hier in het het Naburige Dorp.
Ik zette haar in de auto, wat nog helemaal niet zo makkelijk ging en vroeg toen toch maar of ze eigenlijk nog wel kon rijden.
'Welja kind, geen probleem. Ik heb al een tijd niet gereden, maar dat lukt heus wel.'Stelde ze me niet gerust.
Maar ach, ze deed me aan mijn oma denken. Die zou nog in een achtbaan stappen en eruit springen met een parachute, als ze de kans kreeg.

Zo vervolgde ik mijn weg. Ik was op weg naar Het Dorp om bij de drogist haarverf te kopen.
Ik had daar meerdere redenen voor.

1. Wanneer in crisis: verf uw haar;
2. Mijn uitgroei was groter dan de helft van mijn haarlengte;
3. Wanneer in crisis: verf uw haar;
4. Geen geld voor kapper;
5. Alleen op de wereld.(zie punt 1 en 3)

Bij de drogist kennen ze me, als groot afnemer van lippenbalsem, paracetamol en nagellak, dus het was een mooi weerzien.

Eenmaal weer thuis zette ik me eerst voor een ontspannen moment met mijn pizza. Alles wat ik eet als De Zonen er niet zijn en begaf mij zo een weinig op het TinderPad.
Dit heeft alles te maken met punt 1 en 3 in de lijst hierboven.
Ik was even niet op mijn best, de afgelopen tijd zeg. De Vriendinnen zijn potdikke allemaal op Ibiza. Voor een welverdiende, heerlijke, zonnige, cockail-overgoten vakantie. Ik gun het ze zo. Zo enorm. Zo heel erg. Kom terug! Kom teruuuuug!
De Echtgenoot had een leuk weekend elders en ik dus De Zonen extra, wat helemaal niet erg is, vooral omdat Zoon2 de hele tijd 'Je t'aime Kristel Barendregt' tegen mij lispelde.
Geen idee hoe het kind erbij kwam, maar ik liet het me welgevallen natuurlijk.

Ook vroeg hij mij op een ochtend of brood soms aan bomen groeit?
Daarop was ik eerst een weinig verbijsterd.
Tot hij mij vertelde dat hij dat dacht door alle pitjes die in het brood zaten.
Toen bolderde ik van het lachen en kon er vrij lang niet mee ophouden. Tot grote woede van de Zonen, want die keuren alles af wat ik harder en luider doe dan de gemiddelde mens. Zoals lachen.

Maar in elk geval, zat ik nogal veel thuis de laatste tijd. En ik woon hier nu bijna 6 weken en het went gestaag. Ik heb raar veel vrije tijd ineens, die ik maar niet helemaal goed schijn te kunnen invullen. Ik merk dat ik veel niks doe. Of opeens heel erg veel. De balans is nogal zoek, zou je kunnen zeggen.

Des avonds is Tinder een welkome afleiding. Hoewel je 'welkom' op diverse manieren zou kunnen interpreteren. Ik ben kennelijk nogal welkom bij een bepaald soort mens, die het nodig vindt om ook maar zonder iets van mij te weten wel meteen met me wil trouwen. Tenminste, zo interpreteer ik dan maar de verzoeken die ik krijg. Als keurig meisje uit Het Naburige Dorp.
Laten we zeggen dat ik daar niet perse op zit te wachten.
Ook is er het soort mens te vinden dat bijvoorbeeld zegt: Hier heb je een foto van ME zoon, op de verjaardag van ZE nichtje.
Op dat moment wil ik vorken in mijn ogen steken en tegelijkertijd een snedig antwoord terugtypen. Moeilijk, zo blijkt. 'Match Opheffen' blijkt effectief.

De Echtgenoot meldde mij terloops dat hij samenwoon-plannen heeft. Nu is dat natuurlijk hartstikke fijn voor de man. En De Zonen zijn er ook verrukt mee. En ik denk zijn Verkering1 ook, anders zou het wellicht niet ter sprake zijn gekomen. Maar het is toch wel een ding, zo voor mij, bijvoorbeeld. Ik appte de Vriendinnen, terwijl zij op het strand lagen en mij zonnige foto's stuurden. En zoals het Vriendinnen betaamt, waren ze er voor mij. Ik knapte danig op van hun grappen en foto's en medeleven, en om ook maar een beetje mee te doen met het vakantiegevoel, schonk ik mij een kommetje wijn in. Je bent Vriendin of niet.

Verder ging ik dus mijn haar verven. Ik heb de blaren inmiddels weer op mijn hoofd, maar het resultaat is toch alweer bijna zoals het moet zijn.
Er zit een tintje grijs in. Een tintje blonder-dan-blond en hier en daar een vleugje paars. Bijna precies zoals ik het hebben wil.

Het goede nieuws is, ik ontmoette De Man Met De Blauwe Sokken. Niet echt onmoette trouwens. Maar dat zal toch ooit wel gebeuren. Ook al klinkt dat een beetje cynisch. Ik ben nogal in mijn nopjes daardoor, en dat kon ik wel gebruiken eigenlijk.
Want voordat brood aan bomen groeit, zal er toch nog een hoop gebeuren.


2 opmerkingen:

  1. Een Barendregtverhaal voor het slapengaan stelt nooit teleur

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oef seg, je bent er weer, keek al een tijdje naar je uit!
    Lachen als ik dan zie wie er hierboven al gereageerd heeft,
    trouwe fans zijn we.

    BeantwoordenVerwijderen