Vraagstukken, terug in de tijd en teveel kusjes.

'Wat ben ik van jou?' Vroeg Zoon2 vrij onintelligent, als je het mij vraagt, aan mij.
'Mijn liefste kleine Zoon natuurlijk!' Was mijn antwoord.
'Nee, maar wat BEN ik?' Wilde het kind weten.
'Mijn zonnestraal' was ik lief.

'Jij bent mijn bruiloft.' Zo was zijn wederwoord.

En toen was ik even stil.

'Ach. Wat lief van jou.' Bracht ik er nog uit. Ben tegenwoordig een ietwat emotioneel aangelegd

Bleek dat het er vooral om ging wanneer ik hem op mijn voeten en knieen in de lucht ging gooien. Zijn favoriete bezigheid, als hij eigenlijk naar bed moet. Maar ik heb altijd last van mijn rug, dus doe het wel, met gevaar voor eigen volgende ochtend.
Het kind is een charmeur, zo blijkt.

Natuurlijk gooide ik hem in de lucht, want de manier waarop hij dan moet lachen, dat is gewoon iets wat je als moeder onmogelijk kunt negeren.
Eigenlijk als toevallige voorbijganger ook al niet, volgens mij. Het gaat door hart en ziel, door merg en been, maar op een goede manier.
Als ik ooit de tijd terug zou kunnen draaien. Zou ik altijd teruggaan naar de meest gelukkige momenten van mijn kinderen. Denk ik.
Ik zou natuurlijk ook kunnen teruggaan naar die keer dat ik mijn haar afknipte. Naar die keer dat ik eindelijk blond was en opeens toch weer zwart haar wilde. Naar de keer dat ik voor de allereerste keer zwanger werd, maar geen kind kreeg.
Naar het jaar dat ik zo vreselijk Puber was dat mijn ouders daar nog steeds nachtmerries van hebben. Naar de baan die werkelijk perfect voor mij was, maar waar ik ontslag nam, omdat dat een goed idee leek. Naar die fietstocht naar Hoevelaken (geloof ik. Het was in elk geval een drie uur durende verspilling van het leven).Naar alle keren dat nog vier wijn een goed idee was. Naar die keer dat ik mijn allerlaatste geld uitgaf aan iets onbenulligs. (En alle keren daarna). Naar de keer dat ik voor het eerst op het schoolplein van Het Dorp stond, en per ongeluk mijn meest onaangepaste outfit aan had. Het moment waarop De Echtgenoot en ik besloten te scheiden. Of de momenten daarvoor misschien juist.

Van de week zag ik een film waarin de mens naar het verleden kon reizen. Om kleine onvoorkomelijkheden ongedaan te maken.
In dat verhaal kon je nooit terug naar voor de geboorte van een kind. Dus alles was daarvoor, of daarna, en daarna sluit dus meteen alles daarvoor uit. Lastige kwestie soms dus.

Het ging daar ook om een vader, die had een dinges waarvan het inzake daarvan noodzakelijk was om een en ander recht te zetten van verleden naar heden.
Mijn vader zit ergens in Europa, en communiceert via onze nieuwe groeps App groep. Ik vind het allemaal al prachtig, want de andere reisjes die de man maakte, waren compleet anoniem, zo'n beetje. Af en toe een telefoontje of een sms, meer niet. Nu is het foto's en verslagen. Dagelijks.

En dan denk ik nog zo nu en dan. Als ik terug in de tijd zou kunnen. Zou ik dan op zijn avond voor vertrek, zeggen van: Nou dan vader, i looove you en doe voorzichtig. En dat het dan zou uitmaken.
Want wij, mijn moeder, mijn Zuske en ik, wij denken, de man is ongeveer 4 weken weg. Wij vinden daar wat van. Wij denken; lieve vader en Echtgenoot, maak je reis, zet je tent op, drink een bier, maar doe in GODSNAAM voorzichtig. Val niet van een berg. Pas op met oversteken. Eet gezond. En word wakker in de ochtend.
Redelijke eisen, als je het mij vraagt.

Eisen die ik feitelijk stel aan iedereen waarvan ik hou.

Zou iedereen die 'eisen'ook aan mij stellen? Vraag ik me wel eens af.

Gewoon als in, 'blijf in leven'. Ik denk dat mijn moeder dat wel denkt. Niet dat ik een beroep heb waardoor mijn leven voortdurend in de waagschaal wordt gelegd. Maar gewoon. Blijf ademen. (Rook niet teveel), Drink genoeg (Niet perse wijn) en eet gezond. ( Bruin brood, groenten, af en toe een kiwi, dat soort dingen).
Maar hoe werkt dat. Als je moeder bent, denk je dan forever aan je kinderen. Het antwoord is ja.
En als je van iemand houdt, werkt dat dan ook zo.

Het antwoord is ook ja. Maar dan anders. Bij Vriendin1 denk ik:'Goed bezig mijn liefke. Echt zelfstandig. Slim, Grappig en Mooi, ook een beetje Gestoord. Maar with a little help from your friends, komt het helemaal goed.

Vriendin2. Mijn liefste buurvrouw. Mooi, slim, op de hoogte van het gehele wetboek en anderszins rare feiten van de wereld, de encyclopedie van de chemie en in bezit van drie kinderen van werkelijk elke soort denkbaar. Heeft niks nodig want kan alles. Behalve natuurlijk af en toe behoefte aan haar Buurvrouw en paar flessen wijn.

Vriendin3. Love of my life, feitelijk. In elk geval de enige ooit, waar Liefde Op Het Eerste Gezicht bij van toepassing was. Op een niet-seksuele manier. Hoewel we wel hand-in-hand door het leven gingen, jaren geleden.

Zuske. Slimmer, mooier, verstandiger, wijzer en grappiger dan ik. Beste tante voor Zonen en heeft altijd alles op orde. In tegenstelling tot haar zus. Het leek er even op dat ik mijn leev'n ook op orde had, zelfs op gebied van Liefde, beter dan haar, wat helemaal niet leuk is, maar slechts een vaststelling. Tot ik natuurlijk weer aan het rommelen sloeg. Kan niet leven zonder Zuske. En wee de dag dat zij een keer niet in de buurt is.

Het helpt vást, dat je denkt aan de lieve mensen en dat het ze dan ook goed gaat, het zal in elk geval niet tegenwerken.

Volgens Zoon2 moeten de mensen elkaar vooral niet teveel kusjes geven, om alles goed te laten verlopen.
Tot die lichtende conclusie kwam het kind vandaag, nadat hij bij zijn Vriendin1 had gespeeld. Op de vraag of het leuk was, zei hij:
'Ja, heel leuk. Maar we moeten niet teveel kussen, dan gaat het niet lang duren allemaal.'
Verbijsterd keek ik hem aan.
Waarop hij mij in het gezicht gooide, dat dat ongetwijfeld de reden is geweest voor de breuk tussen zijn vader en mij.
'Jullie hebben teveel gekust. Dan ben je er na een tijdje zat van, zo gaat dat.'

Toen hij daarna begon over dat zijn juf een verhaal had verteld in de klas over Meneer Jezus en kindjes in de hemel, wist ik het allemaal al helemaal niet meer.

Mijn vader komt in elk geval over een paar dagen weer terug en mijn Vriendinnen zitten hoogstwaarschijnlijk allemaal aan de wijn op dit moment.
Geruststellende gedachte in deze tijden vol met vraagstukken.