maandag 4 mei 2015

Herdenken in vrijheid. En cola in mijn schoenen.

4 mei. In vrijheid herdenken we.
Hoor ik steeds op radio.

Om 20.00 uur zat Zoon1 zoetjes stillekes te zijn voor de televisie, Hond1 hield zich koest en ik lag boven naast Zoon2, die in slaap aan het vallen was. En ook ik lag stil te zijn. En te herdenken in vrijheid. Vrij van oorlog ja. Vrij van oorlog ben ik. Vrij van liefde echter ook.

Natuurlijk niet helemáál, ben heus niet zó aan het zaniken. Kom zeg. Heus niet. Ben je gek. BOEHOEOOEHOEOOEOEOEOEOEOE

Heb Zonen. Vriendinnen. Vrienden. Familie. Hond. Kennissen. Toevallige voorbijgangers. Wijn.

3 mei was de dag dat de Echtgenoot en ik elkander leerden kennen, twaalf jaar geleden. Dacht ik vanmorgen aan, toen ik weer naar Het Dorp fietste om mij te herenigen met de Zonen en mijn huis. Heus opwekkend, zo in de vroege morgen. Was toen trouwens ook vroege morgen. Om heel andere reden. Haha. Haha. Haha.

5 mei ben ik jarig.

Ik moet zeggen, ik vind het dit jaar allemaal niet bijster feestelijk of herdenkingswaardig. Natuurlijk wel de vrijheid van de oorlog en alles he. Ben niet gans banaal natuurlijk. Alleen een beetje van mijn slag.

Stond vanavond taart te maken. Voor mijn eigen verjaardag. Vond het iets heel treurigs hebben. Om geen enkele reden, want kan me nu niet heugen dat er ooit iemand anders een taart voor me gemaakt heeft, sinds een jaar of 20. Maar hang kennelijk reeds overal betekenis aan.

De Echtgenoot hing zojuist wat slingers in huis. Niet dat ik dat zelf zou hebben gedaan, ook. Maar Zonen hechten daar waarde aan immers.
Dus daar zit ik nu, tussen de slingers. Ontzéttend feestelijk.
De man is naar zijn beneden-huis vertrokken en ik trok zojuist fles open. Kan me niet heugen dat ik niet de avond voor mijn verjaardag met iemand zat te borrelen. Soms thuis, soms in kroeg, om om 00.00 nog maar het een of ander open te trekken en te proosten. Het zou zomaar kunnen dat dat meer dan eens champagne is geweest.

Vind mezelf erg zielig zeg. Wat een idioterie, en niks voor mij feitelijk.

Wanneer ik namelijk daadwerkelijk een beetje zielig was, en vooral betreurenswaardig, was een paar dagen geleden, toen ik met Zoon1 op pad ging, om voor hem en zijn broeder een hele berg nieuwe zomerkleding te kopen. Dat groeit maar he, dat kroost.
Op de terugweg in de trein, had ik voor hem en mij een blikje cola gekocht. Cola. Om de gezelligheid voor het Kind te vergroten. Cola is namelijk verboden, in de meeste gevallen.
Maar. Ik zette de twee blikjes (met rietjes) op zo'n erbarmelijk tafeltje, wilde mezelf ook neerzetten, met armen vol tassen, en kiepte zo een blikje om zeg. GDDVRRDDDDMM!! Brulde ik, heel netjes en educatief.
En terwijl ik me bukte om de ellende te beperken en de boel op te rapen, gooide ik óók het andere blikje om.
In mijn schoenen.
Op mevrouw aan overkant.
En o-ve-ral over de vloer. Blijkt dat een treinvloer een soort helling is, en zodoende stroomde er werkelijk door de ganse trein, cola. Plakkerige zoete cola.
Kon een van de blikjes nog oppakken en gaf die aan Zoon1, die bepaald verschrikt keek, maar ook stond te grinniken, om het geheel. Vooral toen ik hem vertelde van de plas cola in mijn schoenen.

Wij keken elkaar aan, ik zei nog even zo van 'sorryyyyyy' tegen de omstanders, die allemaal van schrik stil waren gevallen, en wij spoedden ons naar een ander deel van de locomotief. Daar gingen wij hard zitten lachen en lazen elkaars horoscoop uit de Metro. Terwijl het Kind aan zijn rietje lurkte.
Och, als hij maar alsnog goed terecht komt, met mij als moeder.
Toen we uit gingen stappen, moesten wij sla-lommend tussen de plassen cola naar de deur. Waar wij zonder omkijken, heel hard Het Dorp weer inrenden.

Overigens was ik die dag óók vergeten in- en uit te checken met mijn OV-kaart, terwijl ik wel voor hem netjes een Railrunner had gekocht.
Gedachten, elders, dat soort dingen.
Het maakte het uitstapje met Zoon1 wel extra speciaal, want dat is nou typisch iets waar hij helemaaaaaal niet tegen kan, zwart reizen (Want Verboden en Dat Mag Niet), maar hij vergaf het mij omdat ik er heel verontschuldigend bij keek toen ik het hem vertelde, en hij vond dat daarna reuze spannend, of er misschien een controleur zou komen. Bij iedereen die de trap op kwam, keken wij elkaar ontzet aan, en haalden daarna opgelucht adem toen het een zomaar-iemand bleek te zijn.

Ja, u kunt mij gerust inhuren om uw kinderen te vermaken. Met al dan niet illegale activiteiten.

Evenzogoed, word ik morgen 36.
Had het me allemaal ietsje anders voorgesteld.
Zou alles hebben.
Had ook alles.

Inclusief cola in schoenen.










2 opmerkingen:

  1. Hahaha ik heb eens drie flessen kinderchampagne om half acht 's ochtends in de tram kapot laten vallen....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hahahaha. Heel goed. Dat soort verhalen hou ik van.

    BeantwoordenVerwijderen