vrijdag 1 mei 2015

Een soort van vakantie. Met oorverdovende rust..

Aaah. De mensen zijn toch lief he. Berichtjes krijg ik. En mailtjes en appjes en dingesen en alles. Uit onverwachte hoek ook nog eens zo nu en dan. Kan ik heel goed hebben.

Want het zijn ja tijden he. Dit weekend, is eigenlijk mijn eerste officiële alleen-weekend. In mijn eentje. Zonder anderen. Zeg maar.
Nou is het allemaal ook weer niet zo overdreven, want morgen ga ik alweer eten bij Vriendin1, maar toch. Deze vrijdagmiddag begon alleen, en deze vrijdagavond zal alleen eindigen. Ben ik niet gewend.

Vroeger, toen alles nog huwelijkse bliss was, was ik zo nu en dan nogal verrukt, van de uithuizigheid van de Echtgenoot.
'Daaaaag veeel pleziiiieeeer!' Deed ik dan.
Onderwijl mij installerend met wijn, sigaretten, chips en een meisjesfilm, de laptop, een boek, of wat dan ook voor vermaak.

Eeeeeven heerlijk alleen in huis. Desnoods wel met De Zonen boven te bedde, maar in elk geval even een avondje alleen thuis.
Kon ik prima hebben.
Het sociale leven, werk, kinderen, gehuwd zijn, het vergt af en toe nog zo wat van een persoon he. Dus dan kun je wel wat rust hebben.

Zo in de afgelopen tijd is dat wat veranderd. Allereerst natuurlijk de huiselijke situatie, de nieuwe Verkeringen zo her en der, het ontbreken van een fatsoenlijk contract en werk en alles, een leven vol met uitjes en jolijt en dan bovenal sowieso altijd de Zonen, die er dan wel groter, maar heus niet onzichtbaarder door worden.

Tijd alleen bestond in mijn geval, uit zo nu en dan een maandagavondje, een paar uurtjes. Nadat de kinders in bed lagen, totdat er ofwel een Vriendin2 wijn kwam drinken, (altijd een heel goede invulling van ieders tijd), een ander iemand op bezoek kwam, Hond1 uitgelaten moest worden of desnoods even niks, maar altijd maar een paar uurtjes.

Kon ik ook allemaal goed hebben. Was ik in vroeger tijden vaak graag op mezelf, is dat nu minder. Overdag kan ik het hebben, dan rommel ik wat aan, heb van alles huishoudelijks te doen, ga eens op bezoek zo hier en daar, loop een keer of acht naar school en weer terug, met Hond1 in de rondte, en solliciteer zo wat, zoek naar huizen, kortom, genoeg te doen. Al is het maar achttien koffie drinken.

Echter. Een middag, avond, nacht, ochtend, helemaal alleen. Kan ik me nauwelijks heugen.
Vandaag is dat zo.

Vandaag betrok ik mijn weekendbetrekking van deze week. Ging van huis weg met kleertjes en laptop, kreeg sleutel, zocht koelkast en ging op weg voor eten. Ken de weg redelijk goed, maar raakte desalniettemin de weg kwijt, op de terugweg van de Albert Heijn.
Net alsof ik op vakantie ben een beetje.
Kwam thuis. Deed aardbeien, bagels, roomkaas, eieren en geitenkaassalade in koelkast Ja. Is lekker allemaal en pakte wijn eruit.
Zette mij neder in tuin en begon als een malle te ontspannen.
ONTSPANNEN ZOU IK.
EN WEL NU.
Nondeju.

'Gut wat een rust' dacht ik zo bij mezelf.
Had bijna de neiging om te gaan schreeuwen. Heb ik wel vaker last van, in stille situaties. Zal wel iets aan ten grondslag liggen, maar lijkt mij nu niet de tijd om dát nu eens te gaan onderzoeken.

Het is namelijk een verschil he, rust willen, of rust hebben. En ik wil wel rust, heb nu ook rust, maar had het liever omgekeerd gezien.

Kreeg net foto van Zoon1+2 in hun nieuwe pyjama's. Met natte gekamde haren. En zachte gezichtjes.
Stuur net bericht naar Vriendin2, die morgen voor een week op vakantie gaat.
En heb radio aangezet, omdat stilte oorverdovend werd.

Maar hee. Ben olijk iemand. Dus doe glas halfvol. Ben immers ook soort van op vakantie.
Vakantie waar ik kennelijk aan moet wennen. Voelt toch niet hetzelfde als een weekje naar de zon, op een of andere manier.

3 opmerkingen:

  1. hoop dat je je eerste avond een beetje door gekomen bent, ochtend is nu vast ook zo om!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Slecht nieuws; ik ben negen jaar ouder en begrijp dit fenomeen nog steeds niet helemaal. Het heeft volgens mij iets te maken met de "onverwacht" factor. Overkomt een avond alleen mij onverwachts dan kan ik dat helemaal top vinden. Gepland denk ik altijd ook maar verval ik toch soms in een belachelijke verveelmodus als ik hem alleen moet vullen,.beetje sneu gedrag om het in mijn eentje niet leuk te kunnen hebben,.(en dan heb ik nog wel gewoon manlief en dochters thuis). Mocht jij er een diepte analyse op los willen laten dan hoor ik het graag (lees ik mijn reactie nog even vijf keer na op bloopers)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Plien, dat ging redelijk. Re-de-lijk.

    Leonieke, serieus? Aarghhh. Wat staat me nog te wachten zeg! Ghe.

    BeantwoordenVerwijderen