Ik schudde veel met mijn hoofd

Net zat ik even een rondje op internet te kijken, (nadat ik even gecheckt had of een van de Zonen niet bloedend/kotsend/met gebroken benen/met alle ledematen/met tropische ziekte/of uberhaupt, te bedde lagen. Je weet het maar nooit hier.) en las dat de prijs van een ijsje deze zomer flink hoger komt te liggen, door een wereldwijd tekort aan vanillestokjes, maar dat 'de eerste kreeft' voor bijna 28.000 euro verkocht is.
Ik vind dat rare dingen.
Maar alla, wie ben ik.

Nou, ik ben dus iemand die vandaag met de post haar nieuwe Hardloopschoenen binnenkreeg. Ik pakte het pakje uit. Deed de schoenen aan. En schudde ongelovig met mijn hoofd. Ik mailde mijn vriendinnen een foto van mijn voeten in de gruwelijk lelijke schoenen en hopte een rondje door de woonkamer.
En schudde weer met mijn hoofd.
Volgens het schema van Vriendin2 moet ik a.s. vrijdag uiterlijk beginnen met mijn training, om over 3 maanden 5 kilometer te kunnen hardlopen, binnen een onbeschamende tijd, that is.
Ook gaf ik me vandaag op voor de loop van 5 kilometer, die ik met de vriendinnen ga rennen, ergens in juni. Ik schrok echt een beetje, van de bevestiging in mijn mail.

Nou moet ik er natuurlijk wel even bij uitleggen, dat de enige, en dan ook de enige reden voor dit alles is, is dat ik wel een kilo of 3 wil afvallen, geenszins van plan ben om hier wijn, kaasjes, mayonaise of chocola voor te laten staan, ik nog niet dood, niet doooood gevonden wil worden in een sportschool, ik absoluut niet tegen een teamsport kan en er dan dus niks anders overblijft dan te gaan rennen. Gelukkig woon ik in Het Dorp en kan dus makkelijk een stukske gaan rennen zonder door veel mensen gezien te worden. Het is hier namelijk nogal groen enzo met duin en bos en alles.
Dat ik over 3 maanden dwars door de stad moet, met heel veel mensen eromheen, daar denk ik nog niet echt aan. Daarbij word ik dan geflankeerd door de vriendinnen, en zullen wij allemaal een roze pakje aandoen, wat neem ik aan de schijn zal wekken dat we heel goed zijn.

Verder ben ik Trotse Moeder. Gisteren gesprekje gehad met de juffen van Zoon1, waar ik hoorde dat het kind waarlijk een briljante kleuter is en lief bovendien. Ze wilden hem zelf hebben en of we de adoptie misschien rond konden maken. Hij mag op school slapen en ze gaan een gouden bedje voor hem timmeren. Hij mag rechtstreeks door naar groep 8, vanuit groep 2, en als we voortaan pas om half tien in de klas wilden komen omdat we liever een beetje uitslapen, dan is dat geen probleem. En als Zoon1 nou heel graag patat bij het overblijven wil, dan schaffen ze gewoon een frituur aan. Heeelemaal niet erg.
Dat zeiden ze dus, heus allemaal.

Ondertussen schud ik dus nog steeds mijn hoofd, in het kader van de hardloopschoenen. En heb ik net een nieuw kleurtje op mijn nagels gelakt, echt heel leuk oranje-rood. Vindt u vast leuk, Tadaaaa:

Morgen ga ik aan de slag met een paasontbijtdoos. Wie weet vertel ik erover. Klinkt dat niet spannend?