vrijdag 16 september 2011

'ne hele belevenis.

Aangezien wij verder geen leven meer hebben behalve op ons werk een beetje bijkomen van de 3 uur slaap die wij des nachts genieten, dankzij Zoon1+2, klaarden wij danig op bij het bericht van Het Zomerfeest dat het kinderdagverblijf organiseerde.
Of nou ja, eigenlijk wisten wij van niks en hoorde ik ergens deze week pas van het feest. En eigenlijk gisteren pas dat er eten meegenomen diende te worden. En dat de kinderen verkleed mochten komen, dat wisten wij helegaar niet, zodat Zoon2 gewoon maar als zwerver zijn entree maakte; Zijn dagelijkse voorkomen van lange haartjes, bevlekte kleding en een schooierig handje uitgestoken naar elke willekeurig voorbijkomende vorm van eten.
Vanmiddag op mijn werk had ik er opeens niet zoveel zin meer in.
En kreeg een ontzettende heimwee naar het oude kinderdagverblijf, waar ik allerhande erg leuke mensen kende en nog steeds goede herinneringen heb aan de borrel die daar ooit georganiseerd werd. Iets met een heel dronken avond terwijl ik heel pedagogisch verantwoord voor de dag wilde komen. Eigenlijk.

Maar nou ja, we kennen nog niet zoveel mensen hier en op zich hebben we normaalgesproken tussen 17.00 en 19.00 uur niet veel anders te doen dan zorgen dat
Z1+2 wat eten binnenkrijgen en zorgen dat we zelf wat drinken binnenkrijgen. Dus een beetje afwisseling was best welkom. Qua locatie.
Echtgenoot maakte wat hapjes om mee te nemen en ik dacht dat er misschien in godsnaam wel wijn zou zijn.

En nou ja, de glazen vulden zich, de hapjes gingen in een rap tempo in monden, er werd gedanst, er werd heen- en weer gelopen en veel gepraat.
Dat waren de kinderen.
Die allemaal de naam Floris hadden.
Of natuurlijk Roderick.

Zoon1 at zeven brownies met slagroom. Zoon2 negeerde mij compleet maar hing daarentegen de hele tijd aan de benen van zijn favo juffie en at iets van 18 bladerdeegkaashapjes, Echtgenoot schonk ons nog eens bij en kwam voortdurend oud-klasgenoten tegen die
1. heel heel heel rijk waren geworden
2. heel heel heel dik waren geworden
of 3. heel vervelend waren
en 4. allemaal Martin en Nicole heetten.

En Zoon1 werd geschminkt, als een tijger, om vijf voor zeven. En om kwart over zeven zat hij in bad. Dus we hebben maar een foto gemaakt. Niet toen hij brullend werd gewassen hoor.
We hadden geen camera in de badkamer.

En toen lagen De Zonen in bed en wij op de bank, een weinig uitgeput. Omdat wij slechts een stukje quiche hadden gegeten schrokken wij nu bakken chips en toastjes met kaas naar binnen en schenken daar een glaasje port bij. En voelen ons vrij tevreden over onze eerste stap in de Bloemendaalsche socializing. Het was in elk geval weer 'ne belevenis.

Daag.

2 opmerkingen:

  1. En wat voel je je dan blij he, dat jij niet zo rijk bent, en niet zo dik en vervelend (-;

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Tja, Bloemendaal. Ik kwam er wonen in de tweede klas, dus net na de brugklas. Echt zo'n fijne leeftijd, zowieso al. Maar gelukkig ontdekte ik (en mijn ouders) na een tijdje dat er ook leuke en normale mensen tussen woonden. Even zoeken gewoon. Pfff.

    BeantwoordenVerwijderen