Geen ruggengraat en ringwerpen.

' Jij bent mijn beste vriend ' lispelde Zoon2 tegen mij, en legde zijn gezichtje tegen me aan. Ja daar moet u net mij hebben he. Zwaar ontroerd wilde ik het kind eens flink gaan kussen, maar hij was alweer verdwenen, op weg naar de vriezer. Hij kent zijn ruggengraat-loze moeder ja. Hij vond het al niet eens meer nodig om te vrágen of hij na deze blijk van liefde misschien een ijsje mocht. Hij wist het antwoord al.

Voor mijn part nam hij er zes. Werkelijk. Dat snoetekopje. Die drollebol. Mijn engelhart. Mijn poppedijnekind.

U krijgt nu wel een beetje een indruk van mijn pedagogische kwaliteiten zeker.

Daarna vroeg het kind, terwijl hij me zoet aankeek vanonder zijn lange wimpers: 'Mammie, jij bent al groot gegroeid he. Groter dan ik.'
'Ja mijn schatje, ik eet altijd heel goed fruit en groente en zo he. Dan krijg je dat.' Deed ik leugenachtig.
' Was jij ook eerst klein?' Wilde hij weten en keek er ongelovig bij.
' Ja zeker, eerst was ik ook een kindje '
' Maar daar heb ik niks van gemerkt?!' Vond hij echt heel raar. Je zag hem denken. Wáár was ik, toen dat wonder gebeurde? Zeker weer in bed of iets onnozels.
'Neeee mijn liefje, toen was jij er nog niet.' Gaf ik biologieles.

Welnu, er was verwarring alom natuurlijk.

'Als je nu goed eet, goed slaapt en goed speelt, dan word jij vanzelf ook groot, mijn engeltje' rondde ik het gesprek af.
'Mag ik dan ook wijn als ik groot ben?' Wilde het kind eerst even de secundaire voorwaarden weten.

'Maar natuurlijk' vergooide ik reeds de gezondheid van mijn kind, vijftien jaar voor het zover is.

Zoon1 was er bij dit alles niet bij, om mij uit te lachen en sarcastische grappen te maken, dat scheelde weer. Hij heeft namelijk sportdag vandaag. Waar hij erg naar uit zag. Tot mijn plezier maar ook verbazing. Als ik ergens vroeger een hekel aan had, was het wel sportdag, dat geloop op zo'n veld de ganse dag, over stokken springen, lauwe limonade, hupsen in een zak, trekken aan een touw, blerk zeg. Maar Zoon1 vond het vorig jaar erg leuk en nu was hij dus zeer verheugd over komende dag. Nu weet ik natuurlijk niet of de Bloemendaalsche sportdag wellicht leuker is dan die van de Stad, maar significante verschillen zullen er toch niet zijn. Behalve natuurlijk de ouders die helpen, die gewoonweg meer geld hebben. Maar dat zou feitelijk met het touwtrekken niks te maken moeten hebben. Tenzij het een kashmieren touw is. Haha. En tegenwoordig allemaal een beugel, zag ik zo even in de gauwigheid vanmorgen. Werkelijk opvallend. Het heeft misschien te maken met de nieuwe tandarts in het dorp, die toch ergens zijn zesde auto van moet betalen.
Ik verzin het niet, ik zag serieus vanmorgen drie moeders met elkaar praten, terwijl ze alle drie breeduit hun beugel lieten zien in een glimlach van oor tot oor. Zoon2 schrok er van, dat zag ik wel. Ik ook een beetje. Maar alla, ze moeten het zelf weten natuurlijk.

En terwijl Zoon2 op dit moment een Dora marathon kijkt en Zoon1 fiks ringwerpt, maak ik de boel hier maar wat extra schoon, want het weekend ben ik weg. Met mijne Zuske naar Almaar, om te winkelen, eten, drinken en in een hotel te slapen. ( Hosanna!)
En iedereen kan bedenken hoe je huis eruitziet, als er twee dagen alleen maar mannen in wonen. Het is het beste dat ik zondag met een kater thuiskom denk ik.