De jurk en de bakfiets en het gutsen

Oh. Haha. Hahahaa. U dacht dat alles hier gewoon soepel en normaal verliep zeker, omdat het nog vakantie is en alles en dat ik niks anders doe dan naar het strand fietsen en alles.
Nja.

Nah, nog wel soort van natuurlijk. We hebben bepaald veel in de zon gezeten ja, dat heus. Ik ben dan ook enorm bruin hoor. Op mijn armen.
Ik ben zo iemand die er werkelijk waar NIET UIUUIIIIT ZIIIIEEET in bikini. Omdat ik altijd gevlekt bruin word. En omdat ik redelijk normale armen en benen heb, maar alles daartussen en boven en onder is van mindere kwaliteit, zeg maar. Maar weest niet gevreescht, dat hoeft u doorgaans ook niet te zien want het gebeurt werkelijk maar zelden dat ik me in bikini in het openbaar begeef. In een zwembad hier ver, ver vandaan zou het nog wel kunnen, als ik vantevoren de plaatselijke bevolking heb bekeken en me daar met een gerust hart tussen stort, in de veilige wetenschap dat het dus allemaal nog veel erger kan. Daar hou ik dan van he. Zo ben ik.

Maar de stranddagen zijn voorbij. Het is weer voorbijij die mooie zooomer. Zing ik dan. Tot ongenoegen van Zoon1. Want hoewel het eigenlijk nog best heel mooi weer is, is het gewone leven bijna weer begonnen. Echtgenoot is weer aan het werk, sinds maandag. En na 5 weken op elkanders lip, is dat best een goed idee hoor, vinden E en ik. Hoewel we dit jaar bepaald minder snel tot een dreigende echtscheiding zijn gekomen dan andere jaren, waarschijnlijk door onze fancy vakantie en het mooie weer. Want ik weet niet wat iedereen steeds klaagt, om mij heen schijnt al bijna 6 weken de zon hoor. Letterlijk. Niet qua karma ofzo.
Welnee.
Want afgelopen maandag zat ik gewoon weer in het ziekenhuis hoor.
Aangezien Zoon1 met een bloedgutsende hoofdwond even gerepareerd moest worden na een kleine aanvaring met een deur.

Dat ging zo; Zoon1+2 zaten broederlijk tesaam in bad.

Zoon1: Weeeehhh neeheeee 2, geen speelgoed in bad.
Zoon2: Jawel, ik ga spelen.
Z1: NEEE en hier, ik stop jouw hoofd onder water en ik schop jou zo even.
Z2: Neenee, samen spelen samen delen.( de opvoeding wordt hier doorgaans doorspekt met termen uit het kinderdagverblijf)
Z1: Jamaar ik ben 6 en reeds in de pubertijd alsof ik 16 ben, dus ik ga nu schreeuwen en dreigen en jou slaan.
Z2: Mammie, ik ben bang.

Ik: Huh wat? Foei. (was druk doende jurkjes aan het passen)
Echtgenoot: NU IS HET AFGELOPEN!!

Z1: Ik ga nog even door met schreeuwen EN ik gooi de badkamer onder water.
Echtgenoot: Kom jij er maar uit en droog jezelf maar af.
Z1: WEEEEEHHH BRUUUULLL EN SCHRRRREEEUW
Ik: Allemachtig, kan dat wat normaler hier of wat? (nog steeds geen geschikt jurkje gevonden)
Nou en toen begon Zoon1 als een dolle met zijn kamerdeur te smijten en toen nog net niet de ganse deur uit de sponning hing, ging Echtgenoot daar eens een stokje voor steken. Zwaaide de deur open en toen hoorde ik:

Z1: AAAARGHHHHHH! WEEEEEEEEHHHH!
Echtgenoot: Oooh jee. Ooooh jeeeee!!

Ik: ?

Ik ging zo eens kijken en trof een bloedbad aan, menschen, ik schrok waarlijk ja. Het kind stond kennelijk preciès achter de deur toen die open ging en had een gat in zijn voorhoofd waar het bloed serieus uit gutste. Er zat bloed op de vloer, op Zoon, op Echtgenoot, en nog net niet op toevallige voorbijgangers.

Ik graaide een stapel natte washandjes en handdoeken bij elkaar en depte zo hier en daar het bloed van de omstanders en de omgeving op en zette Zoon1 onder de douche om zijn lichaam wat af te spoelen, dat ook onder zat. Kleedde het kind aan en met een nat washandje tegen zijn hoofd slingerde ik hem in de bakfiets om naar het ziekenhuis te rijden.

En de banden waren best wel zacht. En de versnelling is stukkend en staat standaard op 5 en al met al was het een zware toestand. Ook al omdat Zoon1 al best wel groot is en alles. Guuuutsend van bloed (Zoon) en zweet (ik) kwamen wij bij de eerste hulp.

Waar uiteindelijk na een half uur wachten, Zoon1 alweer praatjes had, ik een beetje bekomen was en het kind geplakt werd.

Ja zo dus.

En nu is het kind uit logeren bij opa en oma en heb ik een dagje met Zoon2, die bij het krieken van de dag reeds in een zwarte Pietenpak gehuld was en roze nagellak wenste vandaag (eerst was het blauwe).
Vanavond komen de Vriendinnen wijn drinken en zal ik weer een beetje bijkomen.
Tot vrijdag. Want dan ben ik getuige bij het huwelijk van Favo Ex. En ja, ik heb inmiddels een jurk. Maar nog geen schoenen. En ik moet spreken in het Stadhuis.
Dus u hoort er nog wel van.