wat een sneeuwpret toch deze dagen

Bijna al mijn mannen zijn weer beter, Zoon1 is altijd al de bikkel van ons gezin geweest (qua man, dan) en snottert nog zo wat rond met een hese stem, Zoon2 is eindelijk weer een beetje gezondachtig en nu ligt alleen Echtgenoot nog op apengapen. Die heeft een gek soort ziekte, waarbij het vorige week begon met 1 ontstoken oog, wat al snel 2 ontstoken ogen werden en hij zag eruit als een soort gemuteerde versie van een albino. Natuurlijk was hij daar niet lekker van, daar was ik heus heel begrijpend over, en ik rolde maar een klein beetje met mijn eigen gezonde ogen, wat hij toch niet zag. mhihihi.
Toen dat weer een beetje over was, knapte hij bepaald niet op en wordt er niet veel beter op. Ligt de ganse dag te bedde en doet slaapjes en dacht ik afgelopen maandag dat hij zeker wel weer zou gaan werken, is het nu zondag en er is vooralsnog geen sprake van zulks.

Het is natuurlijk wel een beetje gezellig, dn Echtgenoot zo thuis, op de dagen dat ik niet werk, maar ook weer niet, want iedereen weet dat een zieke man, telt voor drie zieke kinderen. En iedereen weet ook dat ik maar twee kinderen heb, OMDAT IK ER NIET NOG EENTJE AAN ZOU KUNNEN. OMDAT IK DAN GEK ZOU WORDEN! GEK!

Maaar nou jaaa, ladieda, ik ben nu eenmaal een enorm opgewekt type en daarom kocht ik van de week voor mijzelf een oranje muts met een strikje, voor 1 euro, en besloot die nu voor altijd op te zetten. Bij wijze van houvast aan vrolijke tijden. En ik hou echt erg van mutsjes. En bloemen in haar. En haarbandjes. Maar vooral van mutsjes. Sterker nog, ik heb iets van 12 mutsjes. Maar deze oranje is mijn lievelings.
Daarbij is het echt onwijs koud buiten, dus het is praktisch bovendien dacht ik zo.

Twee dagen later besloot ik dat ik naar de kapper moest omdat ik anders ècht nooit meer de deur uit zou kunnen zonder muts en zodoende heb ik nu haar wat helegaar geen muts meer nodig heeft. En dus ligt mijn lievelingsmuts alweer in de gang beneden in een plas gesmolten sneeuwbende, net als de rest van de mutsen en sjaals en wanten van mijn gezin.

Want ohh wat een plezier, die sneeuw. Aaarghhhh Ik vind het heus heel leuk, ook al moest ik vrijdag bijna een uur lopen van mijn werk naar huis. En zijn Uggs wel warm maar zeker niet waterdicht. En Zoon1+2 hebben voortdurend net niet afgevroren handjes omdat ze nu al veel te cool zijn voor handschoenen en Echtgenoot is heus wel te porren voor een ritje met de slee enzo maar moet daarna steeds weer voor twee uur naar bed zodat ik nadat ik onze gang met mooie houten planken eens had bekeken, hoofdschuddend besloot dat er geen redden meer aan was met al die sneeuwbende erop, de bakfiets pakte en voor een week boodschappen ging doen, door de sneeuw. En had Zoon1 heel lollig niet ons opritje helemaal geveegd, maar een soort bunker gebouwd zodat ik de bakfiets boven mijn hoofd moest tillen en deze over 3 meter sneeuw heenslepen.
Ja, zo ging het precies. Boven mijn hoofd.

En toen vroeg ik vanmorgen aan Echtgenoot, of hij misschien genegen was om mij vanmiddag naar de Ikea in Amsterdam te rijden, want ik heb soms ineens echt een grote behoefte aan Ikea.
Dan weet ik zeker, dat ik echt heel erg zou opknappen, van een nieuw kussentje, en een kaarsendinges en bijvoorbeeld een lamp op de plek waar we nu twee peertjes hebben hangen.
Zo werkt dat, dan bal ik mijn knuistjes, zucht diep en ben oprecht tevreden.
Zo simpel gaat dat heus, met mij.
Maar Echtgenoot keek mij aan of ik voorstelde dat we met ons allen naar een Winterwonderland Naturisten Festijn zouden gaan ofzo.

En nu ligt hij in bed, Zoon2 ook, Zoon1 zit op de bank met een dvd en ik zit voor mij uit te dromen van een Ikea Hotdog.