Honden en kerstbomen.

Mijn ouders hebben een hond, eentje waarmee ik niet echt contact heb, behalve dat ik bij binnenkomst bij ouders en ontmoeting met hond, heel hysterisch 'niet likken, NIET LIKKEN' roep, omdat hij anders met zijn snotneus en natte tong mijn schone broek/panty/hawaii-legging besmeurt. Mijn moeder zegt dan elke keer, echt elke keer: 'dat verstaat hij niet, je moet NEE zeggen' en dat hoor ik dan half niet, want ik ben bezig met enerzijds het beest begroeten, want dat hoort zo, en dus anderzijds met heen en weer springen en 'niet likken' roepen.
Ondertussen zijn Zoon1+2 dan bezig om het huis af te breken, te roepen om opa, koek, poes, wafwaf en andere belangrijke zaken, dus het is altijd bepaald geen ontspannen entree, zeg maar.
Maar dat terzijde.
Een hond is leuk, vroeger hadden we ook altijd honden en behalve dat wij altijd goed zijn in het geven van namen aan dn hond (Wilma, Mina, Nico) (degelijk, duidelijk qua geslacht en lekker roepbaar)(Niiiiiicoooooo! NIET LIKKEN!!), zijn ze elke keer oud geworden en hebben ze een warm plekje in ons hart Nico soms ook

Het leukste aan een hond, is dat je die moet uitlaten. Niet dat ik dat vroeger ook vond, want toen was het een verplichting waar ik geen zin in had, behalve toen ik stiekem was begonnen met roken en het een uitkomst bleek om heel onschuldig maar vooral heel onbaatzuchtig thuis steeds voor te stellen om de hond even een blokje mee om te nemen.
Het is namelijk leuk om rond te lopen in de buurt en overal naar binnen te kijken, wat je dan heel prima kunt doen zonder argwaan te wekken, want je loopt gewoon te kuieren met het beest en kijkt zo wat in de rondte. Heel normaal.
Natuurlijk zijn er ook stomme suffe mensen met de gordijnen dicht, echt heel onattent zodat je niks kunt zien, maar daar is een oplossing voor, namelijk rond een uur of vijf in de middag gaan rondlopen in de winter, zodat het wel al donker is, maar de gordijnen nog open.
Zo kun je zien wie er al een kerstboom heeft bijvoorbeeld en daar thuis dan verslag over uitbrengen; wie er elke dag al om vijf uur aan tafel zit; wie er al-tijd voor de televisie zit; of er al een baby is geboren bij mensen die er eentje verwachten; en natuurlijk gewoon kijken hoe de inrichting er bij iedereen uitziet. Heeft me altijd al geinteresseerd. Bij sommigen is het een bende, bij sommigen heel erg netjes, soms heel knus met veel kaarsjes en soms heel donker en zielig en ongezellig, of met een enorme grote lamp aan en verder niks. Vermakelijk om te zien, ja.

Op zich kun je dit ook allemaal zien als je een baby hebt en geen hond, omdat je dan ook de halve dag uren in de rondte loopt met de wagen.
Echter, omdat wij al twee keer zulks hebben meegemaakt en we eindelijk die fase voorbij zijn, wij houden veel ja veel van onze jongens, maar dat uren wandelen waren we spuugzat hoor, mag ik nu geen hond. Ik wilde wel zo'n kleintje, die ik dan in mijn tas mee zou nemen en immer op mijn arm zou dragen. Maar volgens Echtgenoot is dat een heel slecht idee. Ook volgens mijn moeder trouwens. (Ook al wandelde ik dus vroeger echt heel vaak met de hond). Maar dat heeft volgens mij ook te maken met C1+2 en de ietwat afnemende liefde daaromtrent.

Maar, waarom ik zo kwam te denken over honden, is omdat ik hier in de buurt dus echt nergens naar binnen kan kijken. Bij ons kan dat ook niet, omdat we de woonkamer op de eerste verdieping hebben, en er beneden niet veel valt te zien daarom. Al onze buren wonen ook zo. En loop ik verder rond in de buurt, zijn daar alleen maar enorme grote huizen met weliswaar ook grote uitnodigende ramen, maar die kan je alleen maar vanuit een verte bekijken omdat men hier nogal doet aan Hectaren Grond om het huis en uitstrekkende oprijlanen. De keerzijde van Bloemendaal, zou ik haast zeggen.
Het is natuurlijk fijn dat ik als ik dat zou willen, nakende rond zou kunnen dansen terwijl ik ondertussen obscure versiersels voor de kerstboom knutsel, zonder dat iemand dat ziet. Maar het is wel jammer dat ik dat dus nooit bij een ander kan zien ook. De kerstboomversiersels dan dus.

Verder werd mij van de week door Zoon1 medegedeeld dat ik voortaan niet meer hoor bij hemzelf, pappa en Zoon2.
Omdat ik als enige geen piemel heb in dit huis.
Dus tja.