Echtgenoot en ik zijn vandaag zeven (7)jaar tesaam. Niet getrouwd, dat pas 3, en eigenlijk klopt het ook niet heulemaal, want eigenlijk was het ergens in mei, dat wij elkander ontmoetten, maar, na een hoop gerommel met data, tijdstippen, locaties en verschil van mening over romantische aangelegenheden, is onze jubileumdatum 7 juni. Vandaag dus. Hoera!
Vanmorgen om 04.00 uur wilde Zoon2 ons al feliciteren. Hij riep luidkeels om slingers, taart en champagne en bracht een fraai lied ten gehore.(hij blérde om zijn flesje melk, maar dat staat zo onfeestelijk)
Zijn feestje duurde tot 06.00. Toen ging ook de wekker, handig.
Zeven jaar geleden, gingen wij dagelijks pas naar bed om 04.00, nu staan we kennelijk op, op zulke tijdstippen. Op foto's van zeven jaar geleden sta ik slank en jong en bruinverbrand en altijd een beetje brak van de avond ervoor. Op foto's van tegenwoordig sta ik wit en moe en altijd een beetje brak van het vroege opstaan.
Op foto's van toen staat Echtgenoot met haar op zijn benen. Op foto's van tegenwoordig niet. Oh, dat heeft er niks mee te maken? Neen. Maar ik wilde het wel even kwijt.
Mijn doel voor vandaag is een cadeau voor mijzelve te kopen. Ik denk aan zilveren schoenen. Vanavond ga ik dan met mijn schoenen aan op de bank liggen en denken aan de komende 7 jaar. ( Aan het eind daarvan zijn De Zonen echt al schrikbarend groot.) Wie weet hoe wij er voor staan tegen die tijd, misschien wel weer jong en bruin en slank en harig. De techniek staat voor niks. Immers. En anders trekken we gewoon maar een fles open, want dat is altijd goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten